اثربخشي نقاشي درماني بر كاهش علائم هيجاني- پرخاشگري در كودكان ناشنواي شهر اهواز

هدف پژوهش حاضر، بررسي اثربخشي نقاشي درماني بر كاهش علائم هيجاني- پرخاشگري كودكان ناشنواي شهر اهواز بوده است. جامعه آماري شامل كليه كودكان ناشنوا شهر اهواز بود كه از ميان آنها به روش دردسترس، 40 نفر مشخص شده و از بين آنها 20 كودكي كه در نمره پرخاشگري يك انحراف معيار بالاتر از ميانگين بود به عنوان نمونه انتخاب شدند و در دو گروه آزمايش (10 نفر) و كنترل (10نفر) بصورت تصادفي جايگزين شدند. طرح پژوهشي حاضر از نوع نيمه آزمايشي با روش پيش آزمون- پس آزمون با گروه كنترل بود. ابزار اندازه گيري پرسشنامه هيجاني-پرخاشگري آيزنك(1975) بود. كودكان گروه آزمايش به مدت 10 جلسه 90 دقيقه اي تحت مداخله نقاشي درماني قرار گرفتند. داده هاي جمع آوري شده با استفاده از آزمون كوواريانس يك متغيري تحلل شد و يافته ها نشان داد نقاشي درماني گروهي بر كاهش علائم هيجاني-پرخاشگري كودكان ناشنوا گروه آزمايش اثربخش است و تفاوت معناداري بين دو گروه وجود دارد(001/0 p).