مقايسه خود مهارگري درزنان سرپرست خانوار و زنان عادي

هدف از پژوهش حاضر، مقايسه خود مهارگري در زنان سرپرست خانوار و زنان عادي بود. روش اين پژوهش از نوع نوع علي – مقايسه اي بود. جامعه آماري اين پژوهش را كليه زنان سرپرست خانوار مراجعه كننده به ستاد توانمندسازي سرپرست خانوار و زنان عادي شهر تهران در سال 1395 تشكيل دادند. حجم نمونه با استفاده از جدول كوهن با انتخاب 100 آزمودني براي هر گروه(100 زن سرپرست خانوار و 100 زن غير سرپرست خانوار)، به تعداد 200 نفر تعيين شد. افراد گروه نممونه به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند و پرسش نامه خود كنتري تانجني و همكاران(2004) را تكميل نمودند. . پس از تحليل داده ها با استفاده از تحليل واريانس چند متغيري نتايج پژوهش نشان داد كه زنان سرپرست خانوار در مقايسه با زنان عادي در متغير خودمهارگري نمرات پايين تري كسب نمودند. نتايج كلي پژوهش حاكي از آن بود كه زنان سرپرست خانوار ، خود مهارگري پايين تري نسبت به زنان عادي داشتند.