جمعيت‌شناسي معلوليت در ايراننگاهي اجمالي به تفاوتهاي استاني و ويژگيهاي جمعيتي معلولين

تقريباً همه افراد، در بخشي از زندگي خود به طور موقت يا دائم در يكي از جنبه‌هاي زندگي معلوليت را تجربه مي‌كنند. اگرچه روش هاي مختلفي براي برآورد تعداد افراد معلول در يك جمعيت وجود دارد، اما اساس و پايه همه برآوردها وجود سرشماري و يا پيمايش هاي كشوري است. در اين ارتباط، از نظر بررسي و پيمايش هايي كه به برآورد جمعيت ناتوان در كشور بپردازد با نقص هاي عمده اي روبرو هستيم. مهمترين و اخير ترين داده اي كه در اين زمينه در دسترس است سرشماري 1385 كشور است كه در آن به افراد داراي ناتواني توجه شده است. در اين مقاله بر اساس داده هاي اين سرشماري بخشي از ويژگيهاي جمعيتي مورد بررسي قرار گرفته است. نتايج اين بررسي نشان مي دهد كه به طور خلاصه ميزانهاي معلوليت در بين مردان، در مناطق روستايي و در خانواده هاي با شرايط اقتصادي اجتماعي ضعيف بيشتر است. همچنين نتايج مطالعه نشان مي دهد كه تفاوتهاي استاني به ويژه با در نظر گرفتن محل سكونت شهري و روستايي قابل توجه است. بنابراين لازم است كه در برنامه ريزيها به اين تفاوتها توجه شود و با توجه به تفاوتهاي سني در معلوليت و روند جمعيت كشور كه به سمت سالمندي سوق پيدا مي‌كند برنامه ريزي و تدابير ويژه مد نظر قرار گيرد. همچنين مهم است كه داده ها و اطلاعات آماري دقيقي از جمعيت داراي نيازهاي ويژه توسط مراكز آماري به ويژه مركز آمار ايران جمع آوري گردد.