بررسي اثرهاي غلظت پليمرهاي مصرفي بر روي مشخصه رهاسازي دارو ازپلت ديكلوفناك سديم تهيه شده توسط بسترهاي سيال روكش دهنده

هدف از انجام اين تحقيق ساخت پلت ديكلوفناك سديم با رهش تعميم يافته توسط دستگاه بستر سيال روكش كننده از نوع ورستر و ه مچنين بررسي اثرات غلظت پليمرهاي مصرفي در فرمولاسيون بر رهاسازي دارو از پلت توليد شده بود، به گون هاي كه كليه آزمايش ها درون بدني با استاندارد دارونامه آمريكا همخواني داشته باشد. در ساخت پلت ديكلوفناك سديم از پليمر(L100) به عنوان پليمري از دسته اودراجيت ها و اتيل سلولز استفاده شد و با استفاده از روكش كننده هاي ديگي ابتدا ازهسته هاي شكر، گرانول ديكلوفناك ساخته شد و سپس ساخت پلت ديكلوفناك و عمليات روكش كردن توسط دستگاه بستر سيال ورستر صورت پذيرفت. بعداز انجام آزماي شها، ميزان رهاسازي ديكلوفناك از پلت روكش شده در دو محيط اسيدي (HCL 0.1 N) و محيط بافر فسفات باpH:6/8 مطابق باUSP XX III1995 با روش A چرخش پدل 100 دور بر دقيقه، دماي37درجه سانتيگراد بدست آمد و توسط دستگاه UV Spectrophotometry با طول موج nm276 تعيين شد. هم چنين اثر ميزان غلظت پليمرهاي L 100 و اتيل سلولز در آزادسازي دارو از پلت ديكلوفناك سديم در غلظ تهاي مختلفي از پليمرها بررسي و نتايج آزمايش ها نشان از تأثير مشهود غلظت پليمر L 100 و اتيل سلولز در مقادير آزاد شده دارو درمحيط هاي اسيدي و بافري داشت.