بررسي تنفس فلور ميكربي در غلظتهاي مختلف هيدروكربن جهت بهينه سازي فرايند زيست پالايي خاك آلوده به گازوئيل

زيستپالايي با توجه به مزايايي كه دارد به عنوان راهكاري موثر براي حذف آلودگيهاي هيدروكربني مورد توجه است. يكي از انواع آلودگيها كه حجم زيادي از خاكهاي كشورهاي دنيا را آلوده كرده، آلودگي به فراورده هاي هيدروكربني ازجمله گازوئيل است. در اين پژوهش با توجه به اهميت غلظت اوليه آلودگي در فرايند زيستپالايي، به بررسي اثر اين عامل بر رعاليت ميكربي خاك پرداخته شده است. ازاينرو نمونههاي خاك در پنج سطح آلودگي غلظتهاي 2 تا 11 درصد گازوئيل در دستگاه تنفسسنجي با هوادهي پيوسته قرار دادهشد و دياكسيدكربن توليدي بعنوان معياري براي سنجش رعاليت ميكربي اندازهگيري شد. مقايسه 2 CO توليد شده در نمونه خاكها نشان ميدهد كه در روزهاي ابتدايي فرايند تنفس نمونهها كم بوده و فلور ميكربي خاك در فاز تاخيري رشد قرار داشتهاند. در اين مدت نمونههاي داراي كمترين ميزان آلودگي داراي بيشترين توليد 2 CO را داشتند. با شروع راز رشد و سازگارشدن رلور با شرايط آلودگي، نمونههاي با بيشترين ميزان آلودگي با نرخ بيشتري 2 CO توليد كرده و نهايتاً در پايان فرايند نمونههاي با آلودگي اوليه 8 و 11 درصد بيشترين ميزان 2 CO را توليد كرده اند . همچنين اثر رطوبت و همزدن بر تنفس خاك مشخص بود بگونهاي كه پس از تنظيم رطوبت افزايش قابل توجهي در توليد 2 CO مشاهدهشد.