رهايش هدفمند داروي دوكسوروبيسين از نانو حامل هاي مغناطيسي دكستران اسپرمين عامل دار شده به پادتن HER2 براي درمان سرطان سينه

كاهش اثرات سمي داروهاي شيمي درماني وعوارض جانبي داروهاي ضد سرطان يكي از بزرگترين چالش هاي پژوهشگران داروسازي است. يكي از راهكارهاي ساده براي اين مشكل استفاده ازسامانه هاي نانوذره اي تشخيصي درماني با استفاده از پادتن هاي تك دودماني است. در اين مطالعه نانوذرات مغناطيسي دكستران - اسپرمين با روش ژلي شدن يوني با استفاده ازمحلول سديم تري پلي فسفات در حضور داروي دوكسوروبيسين تشكيل شدند سپس سطح نانوذرات با پادتن HER2 عامل دار شد.نانوذرات در نسبت هاي مختلف دارو به پليمر تهيه شدند و ميزان بارگذاري دارو، اندازه و بار سطحي ذرات در هركدام از اين شرايط مورد بررسي قرار گرفتند. ميانگين اندازه هيدروديناميكي ذرات كه توسط دستگاه آناليز اندازه ذرات اندازه گيري شد در بازه ي 134 - 62 نانومتر بود و بازده داروي به دام افتاده در نسبت بهينه معادل 58 % بود. نتايج به دست آمده نشانگر اين است كه نانو حامل هاي مغناطيسي دكستران اسپرمين عامل دار شده به پادتن HER2 ظرفيت بالايي براي بارگذاري دارو و پروفايل رهايش مناسبي براي دارورساني هدفمند دارو هاي ضد سرطان دارند.