روش غير پارامتري براي مطالعه صرفه جويي اقتصادي در حوزه آموزش و پژوهش در دانشگاذه ها

يك روش غير پارامتري براي مطالعه صرفه جويي اقتصادي در حوزه آموزش و پژوهش در اين مقاله پيشنهاد شده است. صرفهجويي اقتصادي به اين معناست كه: آيا توليد انواع مختلف محصولات و خدمات توسط يك موسسه موجب كاهش هزينه ها ميشود و يا بهتر است توليد توسط شركتهاي جداگانه و يا بصورت چرخشي انجام شود. سنجش و ارزيابي عملكرد يكي از لازمههاي پايداري و توسعه هر موسسه است. يكي از توسعه هاي اخير مدلهاي تحليل پوششي داده ها اندازه گيري و تعيين ميزان صرفهاقتصادي در توليد كالاهاي متعدد است. بحث صرفه جويي اقتصادي در حوزه آموزش و پژوهش تا كنون بررسي نگرديده است وبررسي رابطه بين آموزش و پژوهش، به ويژه اين كه آيا وظايف آموزشي مانع پژوهشي هستند و يا اينكه آيا پژوهش به نفعآموزش و اثر بخشي در آن مي باشد بحث نويني است كه در اين مقاله مطرح مي گردد و اينكه در اين مقاله سه نوع شاخص برايارزيابي صرفه جويي اقتصادي در حوزه آموزش و پژوهش در دانشگاه مورد بحث مشخص شده است.اولين گروه كه بررويآموزش تمركز دارند،دومين گروه كه منحصراً تنها برروي پژوهش تمركز دارند و گروه ديگر كه برروي هردو فعاليت تمركز دارند.مدل تعريف شده در صرفه جويي اقتصادي را براي سه گروه عنوان شده به ترتيب حل مي كنيم كه از حل مدل مي بينيم عدمها كه DMU حضور شاخص پژوهش تاثيري بر روي صرفه جويي اقتصادي نخواهد داشت و جواب بهينه مدل براي هر كدام ازمعرف گروه هاي مختلف دانشگاه مورد بحث مي باشد تغييري نخواهد داشت .در حاليكه حذف هزينه هاي شاخص آموزشبهينگي صرفه جويي اقتصادي را نسبت به زماني كه بر روي هر دو حوزه متمركز بوده ايم افزايش مي دهد و اين بدين معناست كهاين شاخص هزينه زيادي را به برخي گروهها با توجه به نتايج بدست آمده تحميل مي نمايد