بررسي تيمارهاي مختلف هورموني برتعداد و درصد كالوس هاي جنين زا در دو رقم خرما(مجول و برحي)

خرما يكي از محصولات مهم صادراتي ايران مي باشد. تكثير درختان خرما به دليل چرخه زندگي طولاني و نبود روش هاي مناسب تكثير رويشي به كندي صورت مي گيرد. در حالت معمولي، تكثير اثر ارقام خرما از طريق جنسي با بذر و غير جنسي از طريق پاجوش صورت مي گيرد.اما هر دو اين روش به دلايل متعدد نامناسب به نظر مي آيند و امروزه براي ريزازديادي از كشت بافت استفاده مي شود.بدين منظور پاجوش هاي 3-4 ساله دو رقم نخل جنوب ايران برحي و مجول از موسسه تحقيقات خرما و ميوه هاي گرمسيري تهيه گرديده و به آزمايشگاه منتقل شدند. قبل از انتقال پاجوش ها به آزمايشگاه در محيط گلخانه برگ ها و بافت هاي اضافي اطراف پاجوش ها به طور كامل جدا شدند و در نهايت، ناحيه انتهايي ساقه به همراه برگ هاي اوليه جهت انجام مراحل استريليزاسيون وكشت به آزمايشگاه منتقل شدند. بعداز اتمام مرحله استريليزاسيون، نوبت به برش و كشت ريز نمونه ها(جدا كشت ها) در محيط كشت مورد نظر رسيد. پس از تشكيل كالوس هاي معمولي آنها به محيط هاي مختلف هورموني جهت توليد كالوس هاي جنين زا منتقل گرديدند و در شرايط تاريكي و دماي 3+24 درجه سانتي گراد قرار گرفتند اين تحقيق در يك آزمايش فاكتوريل در قالب طرح كاملا تصادفي با دو عامل شامل ارقام مجول و برحي و عامل دوم تيمارهاي هورموني جهت توليد كالوس جنين زا، كه عبارت بودند از: 1) بدون هورمون2) 10 ميلي گرم در ليترD-4،2 ا3) 10 ميلي گرم در ليتر D-4،2+3 ميلي گرم در ليتر 2ip ا4) 5ميلي گرم در ليتر در BAP+1 ميلي گرم در ليتر Kinetin + 1 / 0 ميلي گرم در ليتر NAA جدول تجزيه واريانس نشان مي دهد كه تمامي تيمارهاي هورموني در تعداد و درصد كالوس هاي جنين زادر سطح 1% معني دار بودند و بالاترين درصدكالوس هاي جنين زا بعد از دوازده ماه درتيمار 5ميلي گرم در ليتر در BAP+1 ميلي گرم درليتر Kinetin+0/1 ميلي گرم درليتر NAA ايجاد گرديد. اما ارقام و اثر متقابل آنها معني دارنگرديد.