مهندسي سطح باكتريهاي اسيد لاكتيك به منظور افزايش زنده ماني آنها در دستگاه گوارش

يك پروتئين فيوژن كه متشكل از ناحيه كربوكسي ترمينال پپتيدوگليكن هيدورلاز (CphI) باكتري Lactococcus lactis IL1403 و دامنه پروتئيني چسبنده به نشاسته (SbD) از باكتري Streptococcus bovis 148 است، بصورت داخل سلولي در Escherichia coli توليد شد. CphI-SbD قادر به اتصال به سطح سلولهاي Lactobacillus casei NRRL B-441 و نيز قادر به افزايش در چسبندگي اين سلولها به گرانولهاي نشاسته بود. در دانسيته سلولي 109 cfu/ml و در غلظت نشاسته 5 mg/m1، اگريگيشن سلولهاي L. casei متصل به پروتئين فيوژن فوق در سطح سلول با گرانولهاي نشاسته مشاهده شد. در حاليكه سلولهاي آزاد L. casei هيچ اگريگيتي با گرانولهاي نشاسته تشكيل ندادند. زمانيكه سلولهاي آزاد L. casei در معرض simuated gastric juice (SGJ)(pH 3.0, 1h) قرار گرفتند، درصد زنده زماني آنها 0.074% بود. در حاليكه وقتي اگريگيتهاي ذكر شده در فوق بوسيله آميلوز پوشش داده شوند و در معرض SGJ قرار گرفتند، درصد زنده ماني سلولهاي L. casei به 63.9% افزايش يافت كه اين ميزان 28% بالاتر از درصد زنده ماني سلولها در مخلوط سلولهاي آزاد و گرانولهاي نشاسته است كه بوسيله آميلوز پوشش داده شده اند. در مجموع اين نتايج نشان دهنده مفيد بودن روش مهندسي سطح سلول در ازدياد انتقال باكتريهاي اسيدلاكتيك زنده به دستگاه گوارش ميباشد.