كالوسزايي و باززايي درونشيشهاي دو گونه گياه دارويي Matricaria chamomilla L. و Matricaria aurea L.

موفقيت در بسياري از تكنيكهاي گزينش در شرايط درونشيشهاي و اعمال فنون دستورزي ژنتيكي در گياهان عالي، به وجود يك سيستم باززايي موفق گياهان در كشت بافت بستگي دارد. در اين مطالعه تاثير هورمونهاي گياهي NAA و BAP به صورت تنهايي و در تركيب با هم، بر القاء كالوس و باززايي غيرمستقيم ريزنمونه هاي برگ دوگونه Matricaria به صورت فاكتوريل در قالب طرح كاملاً تصادفي مورد مطالعه قرار گرفت. درصد كالوسزايي گونه Matricaria chamomilla L. به طور معنيداري بيشتر از ريزنمونه هاي Matricaria aurea L. بود. عملكرد كالوس (وزن تركالوس) M. chamomilla L. در اكثر محيطهاي كشت به طور معنيداري بيشتر از رشد كالوس M. aurea L. بود. بيشترين وزن تر كالوس M.chamomilla L. (647/7mg) در محيط كشت MS حاوي 1/5 ميلي گرم بر ليتر NAA و سه ميلي گرم بر ليتر BAP به دست آمد. بيشترين ميزان باززايي ساقه نابجا در زيركشت اول (54/17%) در M.chamomilla L. مربوط به محيط كشت MS حاوي 1/5 ميلي گرم بر ليتر NAA و سه ميلي گرم بر ليتر BAP و در M.aurea L. (35/42%) مربوط به محيط حاوي يك ميلي گرم بر ليتر NAA بود. تاثير زيركشت بر باززايي M.aurea L. بيشتر از M.chamomilla L. بود، به طوري كه در زيركشت دوم ساقه زايي نابجا از كالوسهاي M.aurea L. نيز در اكثر محيطها مشاهده شد.