كالوسزايي و باززايي درونشيشهاي گياه هميشه بهار (Calendula officinalis L.)

موفقيت در بسياري از تكنيكهاي گزينش در شرايط درونشيشهاي و اعمال فنون دستورزي ژنتيكي در گياهان عالي، به وجود يك سيستم باززايي موفق گياهان در كشت بافت بستگي دارد. در اين مطالعه تاثير تنظيم كننده رشد گياهي NAA در تركيب با كينتين و و BAP بر القاء كالوس و باززايي ريزنمونه هاي برگ هميشه بهار به صورت فاكتوريل در قالب طرح كاملاً تصادفي مورد مطالعه قرار گرفت. ريزنمونه هاي برگ در تمامي تركيبات هورموني به غير از محيط كشت MS فاقد هورمون كالوسزايي نشان دادند. بالاترين وزن تر كالوس (4/123gr) در محيط كشت MS حاوي 1/5 ميليگرم بر ليتر NAA و يك ميليگرم بر ليتر BAP و كمترين وزن تر كالوس (0/261gr) در محيط كشت MS حاوي 0/5 ميليگرم بر ليتر NAA و دو ميليگرم بر ليتر كينتين به دست آمد. كالوسهاي حاصل از محيط MS حاوي 0/5 ميليگرم بر ليتر NAA و 0/5 ميليگرم بر ليتر BAP پس از زيركشت به محيط MS فاقد هورمون باززا شده و گياهان باززا شده در شرايط درونشيشهاي به مرحله گلدهي رفتند.