شناسايي آللهاي خودناسازگاري در تعدادي از ارقام گلابي نواحي شرق ايران و آسياي مركزي با استفاده از روشهاي مولكولي

گلابي متعلق به خانواده گلسرخيان و زير خانواده دانه دارها ميباشد و پس از سيب مهمترين گياه دانه دار ايران و جهان محسوب مي شود. باردهي گلابي تحت تاثير عوامل متعدد ژنتيكي و محيطي قرار ميگيرد كه در اين ميان، خودناسازگاري يكي از مهمترين عوامل محسوب مي شود. خودناسازگاري وضعيتي است كه در آن با وجود فعال بودن دانه گرده و مادگي، امكان توليد بذر از طريق خودباروري وجود ندارد. خودناسازگاري در گلابي از نوع گامتوفيتي بوده و بوسيله يك مكان ژني چند آللي (لوكوس S) كنترل ميشود. هدف از اين تحقيق ، شناسايي آللهاي خودناسازگاري در شش رقم گلابي كلكسيون ملي (شكري، درگزي، اسفرايني، شيرين تركان، كوروشالون، كوروشاشيخان) بوسيله واكنش پي.سي.آر بود. به اين منظور پس از استخراچ دي.ان.اي ژنومي، واكنش پي.سي.آر با استفاده از يك جفت آغازگر اختصاصي انجام و محصول پي.سي.آر اين ارقام جهت تواليييابي ارسال گرديد. سپس ميزان تشابه تواليها در نرم افزار بلاست مورد بررسي قرار گرفت. در رقم شكري هر دو آلل خودناسازگاري و در پنج رقم ديگر فقط يكي از دو آلل تكثير شد. در رقم شكريف يكي از آللها، آلل S7 گونه pyrus Communis و ديگري، آلل S19 گونه P x bretschneideri بود. رقم درگزي و اسفرايني داراي آلل Sr گونه P.communis بودند. توالي تكثير شده در رقم شيرين تركان متعلق به آلل S35 گونه P.ussuriensis بود. رقم كوروشالون داراي آلل S8 گونه P.communis و رقم كوروشاشيخان داراي آلل S4 از همين گونه بود.