فعاليت و چندشكلي ادغامي رتروترنسپوزونها در برخي جمعيتهاي خربسه

رتروترنسپورزونها فراوانترين و گسترده ترين عناصر جابه جا شونده در ژنوم يوكاريوتها ميباشند. چندشكلي ادغامي و شيوع آنها در ژنومهاي گياهي استفاده از آنها را به عنوان نشانگرهاي مولكولي ايده ال ميسازد. به منظور مطالعه فعاليت خانواده هاي مختلف رتروترنسپورزوني و چند شكلي ادغامي حاصل از آنها در 10 جمعيت مختلف خربزه (Cucumi smelo L.) از نشانگرهاي IRAP استفاده شد. نتايج نشان داد كه بيشتر رتروترنسپورزونهاي مورد استفاده در جمعيتهاي خربزه، فعال بوده و در داخل همديگر ادغام ميشوند. از پنج آغازگر IRAP (3 آغازگر منفرد و 2 آغازگر تركيبي) مورد استفاده، در مجموع 94 مكان تكثير شد كه 90 مكان چند شكل بود. تركيب آغازگري LTR4+LTR2453 و آغازگر LTR2476 به ترتيب بيشترين (23) و كمترين (12) تعداد مكان را توليد نمودند. دندروگرام حاصل از تجزه كلاستر به روش UPGMA مبتني بر ضرايب فاصله ني، جمعيتها را در پنج گروه اصلي متمايز نمود. بيشترين و كمترين فاصله ژنتيكي بين جمعيتها به ترتيب 0/26 (مينو و زيوري شاهرود) و 0/09 (خاقاني مادري و تل شاهروزد) بود. افراد با فاصله ژنتيكي مناسب ميتوانند بطور بالقوه به عنوان واليدين تلاقي در برنامه هاي به نژادي خربزه مورد استفاده قرار گيرند.