بررسي تاثير نوع ريزنمونه و نوع محيط كشت بر القاء كالوس در گياه شقايق سياه (Papaver bracteatum)

گياه شقايق سياه (Papaver bracteatum) از گياهان دارويي بسيار مهم خانواده Papaveraceae ميباشد كه تركيب دارويي غالب آن را آلكالوئيد تبائين تشكيل ميدهد. كشت كالوس از جمله روشهاي موثر كشت بافت گياهي است. توليد كالوس لازمه ي شروع توليد سوسپانسيون سلولي بوده كه به طرق مختلف به منظور مطالعات اصلاح گياهي مورد استفاده قرار ميگيرد. اين تحقيق به منظورف مشخص نمودن مناسبترين ريزنمونه و تعيين بهترين محيط كشت پايه به منظور القاء كالوس در گياه شقايق سياه انجام گرديد. در اين آزمايش، اثر 4 نوع ريزنمونه شامل : ريشه، بذر، هيپوكوتيل و كوتيلدون در دو نوع محيط كشت (محيط حاوي زغال فعال و محيط فاقد زغال فعال)، همچنين اثر 3 نوع محيط كشت پايه (MS, 1/2MS, B5) بر كالوسزايي گياه شقايق سياه مورد مطالعه قرار گرفت. نتايح حاصل از آزمايش نشان دادند كه، در بين ريزنمونه هاي بكاررفته بيشترين ميزان كالوسزايي (84 درصد) مربوط به ريزنمونه بذري در محيط فاقد زغال فعال بود. در بررسي اثرات نوع محيط كشت نيزف بالاترين درصد كالوسزايي در محيط كشت پايه B5 و كمترين كالوسزايي در محيط كشت MS مشاهده گرديد.