بررسي اثر غلظت هاي مختلف هورموني بر ميزان كالوس دهي جنين ارقام پنبه در شرايط كشت بافت

اين پژوهش جهت بررسي اثر غلظت هاي مختلف هورموني بر ميزان كالوس دهي جنين ارقام پنبه ساحل، سپيد و گلستان در شرايط درون شيشه اي انجام گرفت. جهت ريزنمونه موردنظر از جنين هاي 2 تا 5 روزه استفاده شد. بدين منظور حدود 5 روز پس از گرده افشاني و لقاح دانه گرده و تخمك، جنين هاي تازه تشكيل شده از مزرعه برداشت گرديدند و به آزمايشگاه منتقل شدند و پس از استريل سطحي با هيپوكلريت سديم و شستشو با آب مقطر بر روي محيط كشت MS همراه با تيمارهاي هورموني NAA, 2,4-D و BAP قرار گرفتند. ريزنمونه ها پس از استقرار بر روي محيط كشت، به اتاقك رشد با دماي 2+25 درجه سانتي گراد و دوره نوري 16/8 ساعت تاريكي/روشنايي منتقل شدند. ريزنمونه ها بطور روزانه مورد بررسي قرار گرفتند و روند تشكيل كالوس برروي ريزنمونه ها هر هفته يادداشت گرديد. ريزنمونه ها هر 2 تا 3 هفته يك بار به محيط كشت هاي تازه منتقل شدند. داده هاي حاصل شده در قالب طرح كاملاً تصادفي با 4 تكرار آناليز گرديدند. براساس نتايج آناليز واريانس داده ها، اختلاف معني داري در سطح يك درصد در كالوس دهي جنين ها مشاهده شد. نتايج مقايسه ميانگين كالوس دهي با استفاده از آزمون LSD نشان داد كه ريزنمونه جنين رقم سپيد با 99.1 درصد، بيشترين ميزان كالوس دهي را دارا بود. در بين تيمارهاي هورموني نيز بيشترين ميزان كالوس دهي مربوط به هورمون NAA و BAP با 89.2 درصد بود. در 2,4-D با غلظت هاي 0/5 و 1 با 100 درصد بيشترين ميزان كالوس دهي را نشان داد.