كالوسزايي و باززايي گياه اسطوخودوس در شرايط درون شيشه

اسطوخودوس يكي از مهمترين گياهان دارويي و معطر مي باشد. در روش هاي سنتي معمولاً با ريشه دار كردن قلمه يا بذر تكثير مي شد. تكثير با بذر زمانبر و با كارايي پايين است. از اين رو روش كشت درون شيشه امكان افزايش سرعت تكثير را فراهم مي نمايد. روش كشت در شيشه در گياه اسطوخودوس به دليل وجود فنل زياد در گياه همواره با مشكل مواجه بوده است. در اين پژوهش از تكنيك كشت بافت گياهي براي تكثير اين گياه ارزشمند استفاده شده است. هدف از اين تحقيق بهينه سازي محيط كشت از لحاظ تركيبات مختلف هورموني براي تشكيل كالوس و باززايي گياه اسطوخودوس است. به منظور تعيين بهترين شرايط تشكيل كالوس آزمايش فاكتوريل در قالب طرح كاملاً تصادفي با 2 فاكتور در 4 تكرار استفاده گردد. فاكتورها شامل توفوردي در 3 سطح (0/4،0/2،0 ميلي گرم بر ليتر) و كينتين در 3 سطح (0/4،0/2،0 ميلي گرم بر ليتر) بودند. بيشترين درصد كالوس به همراه حجيم ترين كالوس ها در محيط MS به اضافه 0/4 ميلي گرم توفوردي و 0/4 ميلي گرم كينتين حاصل شد. فرايند باززايي و ظهور گياهچه از كالوسهاي ريزنمونه ي ساقه و در محيط MS حاوي 1/6 ميليگرم در ليتر بنزيل آمينو پورين به همراه 1 ميليگرم بر ليتر كينتين مشاهده شد.