تاثير كيتوسان در پرآوري درون شيشه اي انگور

انگور بيدانه قرمز يكي از ارقام مهم و با كيفيت در ايران مي باشد. ريزازديادي انگور امكان تكثير سريع آن را فراهم مي كند. در اين پژوهش اثر غلظت هاي مختلف كيتوسان وزن مولكولي پايين مورد بررسي قرارگرفت. محيط كشت نصف غلظت (½MS) با پنج غلظت كيتوسان (0، 10، 20، 40 و 80 ميلي گرم) در قالب طرح كاملا تصادفي با پنج تكرار مورد استفاده قرار گرفت. صفات مورد ارزيابي شامل تعداد شاخساره، قطر و طول شاخساره، تعداد برگ، طول ميانگره و شاخص كلروفيل بود. براساس نتايج بدست آمده بيشترين تعداد شاخساره، طول شاخساره، و شاخص كلروفيل در غلظت 40 ميلي گرم در ليتر كيتوسان مشاهده شد. بيشترين قطر شاخساره در غلظت 20 و 40 ميلي گرم در ليتر كيتوسان ديده شد. بيشترين طول ميان گره درمحيط كشت عاري از كيتوسان مشاهده گرديد. همچنين كمترين تعداد شاخساره و تعداد برگ در غلظت 10 ميلي گرم در ليتر كيتوسان به دست آمد. براساس نتايج، غلظت 40 ميلي گرم درليتر كيتوسان در پرآوري انگور رقم بيدانه قرمز معني دار بود. و باتوجه به ويژگي هاي مطلوب كيتوسان مي توان از آن به عنوان يك ماده محرك رشد براي افزايش پرآوري درون شيشه اي استفاده نمود.