مطالعه تاثير پيش تيمار و غلظت هاي مختلف هورموني بر توانايي كالوس زايي اندام هاي زايشي در خيار

در اين پژوهش به بررسي امكان كالوس زايي از اندام هاي زايشي نر در خيار بومي اصفهان پرداخته شد. توليد ژنوتيپ هاي خالص يكي از اهداف مهم برنامه هاي اصلاحي است. در آزمايش اول تاثير پيش تيمار درقالب طرح كاملا تصادفي و سپس تاثير پيش تيمار و غلظت هورمون به صورت فاكتوريل و در قالب طرح كاملا تصادفي با سه تكرار مطالعه شد. فاكتورها شامل: پيش تيمار سرما به مدت 24، 48 و 96 ساعت در دماي 4 درجه، پيش تيمار گرما در دماي 25 درجه و 16 ساعت نوري وبدون پيش تيمار به صورت گل تازه و غلظت هورموني با دو تركيب هورموني كينتين، بنزيل آمينو پورين و توفوردي با غلظت هاي به ترتيب 1 و 2 ميلي گرم در ليتر، 1و2 ميلي گرم در ليتر و 0/5 و 1 ميلي گرم در ليتر بود. محيط كشت مورد استفاده MS بود. سه صفت طول كالوس، وزن تر كالوس و وزن خشك كالوس اندازه گيري شد. نتايج آزمايش اول به تاثير معني دار پيش تيماربراي اين سه صفت اشاره داشت.نتايج تجزيه واريانس طرح فاكتوريل نشان داد كه تفاوت بين فاكتورها براي هر سه صفت معني دار بود. همچنين اثرات متقابل بين فاكتورها براي هر سه صفت دراغلب موارد معني دار شد. مقايسه ميانگين صفات نشان داد كه بهترين پيش تيمار براي توليد كالوس براي اين سه صفت، پيش تيمار دو روزه سرمابود، اگرچه تفاوت آن با پيش تيمار چهار روزه آن معني دار نشد. بهترين غلظت هورمون 1ميلي گرم در ليتر توفوردي، 2 ميلي گرم در ليتر بنزيل آمينو پورين و 2 ميلي گرم در ليتركينتين براي توليد كالوس بود.