ميكروبيولوژي و ايمني زيستي در فضا

هدف اصلي اكتشافات فضايي دستيابي به اقامت طولاني مدت بشر در فضا و سيارات ديگر است. چنين ماموريت هاي نيازمندسلامت و ايمني فضانورد و خدمه پروازي مي باشد. شناسايي آلودگي هاي ميكروبي برروي فضاپيما، ايستگاه هاي مداري و تاثير تشعشعات و ميكروگراويتي برآنها از اهميت بالايي برخوردار است. اگرچه بسياري از ميكروارگانيسم ها تهديدي براي سلامت انسان نيستند ولي در شرايط محيطي بسته مانند كابين فضاپيماها، ميكروارگانيسم ها ممكن است اثرات معكوسي بر روي عملكرد مناسب خدمه پروازي وسيستم هاي فضا پيماداشته باشد. اين اثرات شامل عفونت ها، آلرژي ها، سميت براي هوا وذخاير آب و نقص هاي سيستمي است. افزايش قدرت بيماري زايي ميكروارگانيسم ها درشرايط استرس زا فضا، كاهش دوره كمون، افزايش تكثير، افزايش توليد متابوليت هاي ثانويه، مقاومت آن ها به آنتي بيوتيك ها و از طرف ديگر كاهش قدرت سيستم ايمني بدن فضانوردان بخصوص در ماموريت ها و اكتشافات فضايي طولاني مدت منجر به اهميت و لزوم رعايت قوانين ايمني زيستي در خصوص ميكروبيولوژي در سازمان هاي فضايي در جهت حفظ سلامت فضانوردان سيستم هاي فضايي گرديد. دراين مطالعه اهميت ايمني زيستي فضانوردان از ديدگاه ميكروبيولوژي بررسي مي شود.