اثر Bap و NAA بر صفات مورفولوژيك و غلظت سيترال بادرنجبويه در شرايط درون شيشه اي

در اين تحقيق اثر NAA و BAP بر تعداد شاخساره، طول بلندترين شاخساره ، تعداد گره، شاخص كلروفليل، وزن تر ، وزن خشك و غلظت سيترال در گياه بادرنجبويه بررسي شد . بذور گياه بادرنجبويه كه شامل دو ژنوتيپ تهران و ژاپن بود پس از ضد عفوني كردن با هيپوكلريت سديم 2/5% در محيط كشت MS كشت گرديد . پس از توليد انبوه گياه چه هاي سالم و عاري از آلودگي تيمار باتنظيم كننده هاي رشد با غلظتهاي متفاوت انجام گرفت . مقايسه ميانگينها نشان داد كه با افزايش غلظت NAA و BAP تعداد شاخساره در ريزنمونه افزايش مي يابد . بيشترين تعداد شاخساره در غلظت چهار ميليگرم در ليتر NAA مشاهده شد . تعدادگره نيز در محيط كشتهاي خاوي NAA با افزايش BAP به محيط كشت افزايش يافت . با افزايش غلظت NAA و BAP شاخص كلروفيل افزايش يافت . نتايج نشان داد با افزايش غلظت هورمون BAP از صفر به يك ميليگرم در ليتر غلظت سيترال افزايش يافته اما با افزايش غلظت BAP به دو ميليگرم در ليتر غلظت سيترال كاهش مي باد . با افزايش غلظت هومون NAA از صفر به سه ميلي گرم بر ليتر غلظت سيترال افزايش يافت اما د رغلظت چهار ميلي گرم بر ليتر NAA اختلاف معنيدار با محيط حاوي سه ميليگرم مشاهده نشد .