ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﻮﺛﺮ در اﯾﺠﺎد ﭘﻞ ﺧﻮاﺟﻮ ﺑﻪ ﯾﮏ ﻓﻀﺎي ﺷﻬﺮي ﺧﻄﯽ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﺮ اﺳﺎس ﻣﻌﯿﺎرﻫﺎي ﯾﺎن ﮔﻞ

ﺗﻮﺟﻪ ﺑﯿﺶ از ﺣﺪ ﺑﻪ ﺟﺎﺑﺠﺎﯾﯽ ﺳﻮاره در دﻫﻪﻫﺎي اﺧﯿﺮ، ﺳﺒﺐ اﻓﺖ ﮐﯿﻔﯿﺖ ﻓﻀﺎﻫﺎي ﺷﻬﺮي ﺧﻄﯽ ﺷﺪه و ﻣﻔﻬﻮم ﭘﻞ را ﺑﻪ ﻋﺎﻣﻞِ ارﺗﺒـﺎط دﻫﻨـﺪه دو ﻧﻘﻄـﻪ ﺗﻘﻠﯿﻞ داده اﺳﺖ. ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ، ﻣﻨﺎﺳﺐ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﮐﻨﺎر ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺳﺎﺧﺘﺎر ﺳﺎزهاي ﭘﻞﻫﺎي ﺟﺪﯾﺪ، ﺑﻪ ﻧﻘﺶ، ﻣﻔﺎﻫﯿﻢ و وﯾﮋﮔﯽﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺳـﺒﺐ ﻣﻮﻓﻘ ﯿـ ﺖ ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎي ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺷﺪهاﻧﺪ ﺗﻮﺟﻪ ﺷﻮد. ﭘﻞ ﺧﻮاﺟﻮ در ﺷﻬﺮ اﺻﻔﻬﺎن ﯾﮑﯽ از اﯾﻦ ﻓﻀﺎﻫﺎﺳﺖ. از اﯾﻦ رو و ﺑـﺎ ﻧﮕـﺎه ﺑـﻪ اﯾـ ﻦ ﻧﻤﻮﻧـﻪ ﻣـﻮرد ي، ﺳـﻮال اﺻـﻠ ﯽ ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺮرﺳﯽ ﻋﻠﺖ ﺳﺮزﻧﺪﮔﯽ ﺗﺪاوم ﯾﺎﻓﺘﻪ در اﯾﻦ ﺑﻨﺎ و ﻫﺪف، ﺗﺒﯿﯿﻦ روﯾﮑﺮدي ﺑﻮد ﮐﻪ ﺳﺒﺐ اﯾﺠﺎد ﺑﻘﺎ و ﻏﻨﺎي زﻧﺪﮔﯽ ﮔﺬﺷﺘﻪ و ﺣﺎل در اﯾـ ﻦ ﺑﻨﺎ ﺷﺪه اﺳﺖ. ﺑﺮاي اﯾﻦ ﮐﺎر ﻧﺨﺴﺖ ﺑﻪ واﮐﺎوي ﻣﻔﻬﻮم ﻃﺮاﺣﯽ ﺷﻬﺮي و ﻣﻌﯿﺎرﻫﺎي اﯾﺠﺎد ﻣﮑﺎن ﻣﻄﻠﻮب از دﯾﺪﮔﺎه ﯾﺎن ﮔـﻞ ﺑـﻪ ﻋﻨـﻮان ﯾﮑـ ﯽ از ﻧﻈﺮﯾـ ﻪ ﭘﺮدازان اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﭘﺮداﺧﺘﻪ ﺷﺪ. ﺳﭙﺲ ﮐﺎرﮐﺮدﻫﺎ و زﻧﺪﮔﯽ ﺟﺎري ﭘﻞ در ادوار ﻣﺨﺘﻠـﻒ ﺑـﻪ ﮐﻤـﮏ روش ﺗﺤﻘ ﯿـ ﻖ ﺗﻮﺻـ ﯿﻔﯽ- ﺗﺤﻠﯿﻠـ ﯽ ﺑـﺮ اﺳـﺎس ﻣﻨـﺎﺑﻊ ﻣﮑﺘﻮب و ﺑﺮداﺷﺖﻫﺎي ﻣﯿﺪاﻧﯽ ﺑﺮرﺳﯽ ﺷﺪ. ﯾﺎﻓﺘﻪﻫﺎي ﭘﮋوﻫﺶ ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ ﭘﻞ ﺧﻮاﺟﻮ ﺑﻪ ﻣﻌﯿﺎرﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﯾﺎن ﮔﻞ ﺑﺮاي اﯾﺠﺎد ﻣﮑﺎن ﻣﻄﻠﻮب ﺑﯿﺎن ﮐـﺮده ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ، آﺳﺎﯾﺶ و ﻟﺬت( در ﻃﻮل دوران ﭘﺎﺳﺦ داده اﺳﺖ. ﺑﺮ اﺳﺎس ﻫﻤﯿﻦ ﻣﻌﯿﺎرﻫﺎ و ﺑﺎ ﺑﺮرﺳﯽ رﻓﺘﺎرﻫـﺎ ي ﺟـﺎر ي در دوران ﻣﺨﺘﻠـﻒ ﭘـﻞ ﺧﻮاﺟـﻮ، روﯾﮑﺮدي ﻣﻌﯿﻦ ﻣﺸﺨﺺ ﮔﺮدﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻮﻣﯿﻦ ﻣﻌﯿﺎر ﯾﺎن ﮔﻞ در اﯾﺠﺎد ﻣﮑـﺎن ﻣﻄﻠـﻮب )ﻟـﺬت( ﻣـﺮﺗﺒﻂ اﺳـﺖ و ﺑﺮﺧﺎﺳـﺘﻪ از ﭘ ﯿﻮﻧـﺪ اﻧﺴـﺎن، ﻓﺮﻫﻨـﮓ و ﻣﻌﻤﺎري در ﺑﻨﺎﺳﺖ. اﯾﻦ روﯾﮑﺮد ﮐﻪ ﺳﺒﺐ ﺳﺮزﻧﺪﮔﯽ و ﻏﻨﺎي ﻣﻌﻤﺎري ﺑﻨﺎ در ﻃﻮل دوران ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺷﺪه، روﯾﮑﺮد ﺗﻔﺮﯾﺤﯽ زﻧﺪﮔﯽ اﺳﺖ. .