زﻧﺪه ﺳﺎزي ﻣﻔﺎﻫﯿﻢ اﻟﮕﻮﻫﺎي ﻣﻌﻤﺎري اﺳﻼﻣﯽ در ﻣﻌﻤﺎري ﻣﻌﺎﺻﺮ ﻣﺴﮑﻦ ﺟﻬﺖ اﻓﺰاﯾﺶ ﮐﯿﻔﯿﺖ زﻧﺪﮔﯽ

در ﻣﻌﻤﺎري ﻣﻌﺎﺻﺮ ﺑﺎ ﺗﻐﯿﯿﺮات روش زﻧﺪﮔﯽ ،اﻓﺰاﯾﺶ ﺟﻤﻌﯿﺖ و رﺷﺪ ﺷﻬﺮﻧﺸﯿﻨﯽ اﻟﮕﻮي ﻣﻌﻤﺎري ﻣﺴﮑﻦ ﺗﻐﯿﯿـﺮ ﮐـﺮده اﺳـﺖ و ﺑﺸـﺮ ﺑـﻪ آﭘﺎرﺗﻤﺎن ﻧﺸﯿﻨﯽ روي آورده اﺳﺖ ،اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺳﺒﺐ ﮔﺮدﯾﺪه ﮐﻪ ﺷﺎﻫﺪ ﺳـﺎﺧﺖ و ﺳـﺎزﻫﺎي اﻧﺒـﻮه در ﮔﻮﺷـﻪ و ﮐﻨـﺎر ﺷـﻬﺮﻫﺎ ﺑﺎﺷـﯿﻢ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺣﺎﮐﯽ از آن اﺳﺖ ﮐﻪ اﻣﺮوزه در ﺳﺎﺧﺖ ﻣﺴﮑﻦ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﻓﯿﺰﯾﮑﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﺑﻌﺪ ﻣﻌﻨﻮي آن ﺗﻮﺟـﻪ ﻣﯿﺸـﻮد و ﺑـﺮاي رﻓﻊ ﻧﯿﺎزﻫﺎي روﺣﯽ و رواﻧﯽ ﮐﺎرﺑﺮان اﻫﻤﯿﺖ ﮐﻤﺘﺮي ﻗﺎﺋﻞ ﺷﺪه اﻧﺪ.اﯾﻦ در ﺣﺎﻟﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﻌﻤـﺎران ﮔﺬﺷـﺘﻪ ﻫﻤـﻮاره در ﺳـﺎﺧﺖ ﻓﻀـﺎي ﻣﺴﮑﻮﻧﯽ، ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻧﺴﺎن و رﻓﻊ ﻧﯿﺎزﻫﺎي او را ﻣﺪ ﻧﻈﺮ ﻗﺮارداده اﻧﺪ ودر ﺧﻠﻖ ﻓﻀﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﻧﯿﺎزﻫﺎي ﻓﯿﺰﯾﮑﯽ و رواﻧﯽ اﻧﺴﺎن ﭘﺎﺳـﺦ دﻫﺪ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻮده اﻧﺪ.ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺟﻬﺖ اﯾﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺳﻌﯽ دارد ﺗﺎ ﺑﺎ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻣﻔﺎﻫﯿﻢ ﻧﻬﻔﺘﻪ در دل ﻣﻌﻤﺎري ﮐﻬﻦ وﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﺳﻨﺘﯽ اﯾـﺮان وروش درﺳﺖ ﺑﻬﺮه ﮔﯿﺮي آن ﻣﻔﺎﻫﯿﻢ در ﺑﻨﺎ ﻫﺎي اﻣﺮوز وﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﻣﻌﺎﺻﺮ، ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﮔﻮﺷﻪ اي از آﺳﺎﯾﺶ و آراﻣﺶ از دﺳﺖ رﻓﺘﻪء اﻧﺴﺎن اﻣـﺮوز را، ﺑﺎزﮔﺮداﻧﺪ و ﻣﻮﺟﺒﺎت اﻓﺰاﯾﺶ ﮐﯿﻔﯿﺖ زﻧﺪﮔﯽ وي را ﻓﺮاﻫﻢ آورد ﺑﺪﯾﻦ ﻣﻨﻈﻮر ﺑﺎ روش ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ اي ، ﮐﯿﻔﯽ و ﺗﻔﺴﯿﺮي ﺗﺎرﯾﺨﯽ و ﺑﺎ ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﻣﯿﺎن ﻣﻌﻤﺎري اﻣﺮوز و ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻪ ﺑﺮرﺳﯽ ﭼﮕﻮﻧﮕﯽ اﺳﺘﻔﺎده از ﺷﺎﺧﺺ ﻫﺎي اﻓﺰاﯾﺶ ﮐﯿﻔﯿﺖ ﺗﻮﺳـﻂ ﻣﻌﻤـﺎران ﺳـﻨﺘﯽ و ﯾـﺎﻓﺘﻦ راه ﺣﻞ ﺑﺮاي رﺳﯿﺪن ﺑﻪ درﺟﻪ اي از ﮐﯿﻔﯿﺖ ﻣﻄﻠﻮب زﻧﺪﮔﯽ در ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﻣﻌﺎﺻﺮ ﻣﯽ ﭘﺮدازد.