اولين همايش ملي جغرافيا، محيط زيست، امنيت و گردشگري نقش معماري و شهرسازي در صنعت توريسم و گردشگري

امروزه با گسترده تر شدن علم و صنعت گردشگری، زوایای جدیدی فرآروی مطالعه ی آن قرار گرفته است. این گستردگی تا حدی است كه تقریباً تمام احتیاجات و نیازهای بشر مورد توجه واقع می شوند. معماری خوب برای برطرف نمودن بسیاری از نیازهای بشر به وجود آمده است، اما از دیدگاه گردشگری، معماری دو نقش اصلی را داراست كه عبارت اند از لازمه و جاذبه. لازمه در زیرساخت های صنعت گردشگری قرار می گیرد. در حالی كه جاذبه، جزئی از جاذبه های فرهنگی است، كه در آن دسته بندی های متفاوتی به منظور جاذبه های معماری در نظر گرفته شده است. معماری نقش اساسی در بین جاذبه های گردشگری ایران بازی می كند و بخش عمده از گردشگران به جهت دیدار از آثار معماری وارد ایران می شوند. از آنجا كه نخستین حضور انسان در فضای معماری، در محیط سكونت خود است و این مكان هنوز هم بزرگترین و گسترده ترین بستر تحقق این زندگی است. دورانی كه امروز با نگاهی حسرت آمیز به آن می نگریم. یكی از مهمترین این زمینه ها، " انسان " به عنوان به وجودآورنده ذهنی و عینی و مخاطب اصلی جامعه است. جامعه به عنوان مجموعه ای از انسانها و به عنوان یكی از اصلی ترین و تأثیرگذارترین بسترهای زندگی انسان، از دیگر این زمینه هاست . یكی از معانی مهم و مؤثر در ارتباط انسان و محیط كه مورد توجه طراحان بوده، حس تعلق است. در روشهای طراحی محیطی علیرغم استفاده فراوان از این واژه، تعریف مشخص و معینی از این معنا و عناصر تشكیل دهنده آن ارائه نگردیده است . لذا با هدف شناسایی این حس در معماری و خاصه معماری منظر ، به بررسی اجمالی حس تعلق و عوامل تشكیل دهنده آن پرداخته و با رویكردهای هستی شناسانه و معرفت شناسانه ادبیات موضوع بررسی شد. نتایج نشان می دهد حس تعلق از معیارهای ارزیابی محیط های با كیفیت بوده و در معماری و رشته های طراحی محیطی، ویژگی های كالبدی نظیر فرم ( رنگ و اندازه و شكل و مقیاس) و روابط اجزاء كالبدی با تأمین و تأكید بر فعالیت های اجتماعی محیط، نقش مهم و موثر در شكل گیری حس تعلق، دارا می باشد