بررسي آزمايشگاهي خط جدايي جريان در آبگيرها و ارتباط آن با كنترل رسوب

عملكرد آبگيرها از مسائل مهم در آبگيري از رودخانه مي باشد كه تحت تاثير الگوي جريان در رودخانه قرار دارد و هرگونه تغيير در الگوي جريان رودخانه مي تواند تاثير بسزايي در عملكرد اين سازه داشته باشد. نحوه توسعه خط جدايي جريان ميزان ورود رسوبات بستر به آبگير را تحت تاثير قرار مي دهد به نحوي كه با آبگيري از نزديك كف، رسوب بيشتري وارد آبگير خواهد شد. استفاده از سازه ها در داخل رودخانه باعث ايجاد تغيير در الگوي جريان و در نتيجه خط جدايي جريان مي شود. با تغيير الگوي خط جدايي جريان ميتوان به كاهش ورود رسوبات به آبگير كمك كرد .به همين منظور، در اين تحقيق اثر سازه هاي آبشكن و صفحات مستغرق بر الگوي خط جدايي جريان به صورت آزمايشگاهي مورد بررسي قرار گرفت. آزمايش ها در شرايط كانال مستقيم و آبگير 90 درجه، نسبت دبي آبگيري ثابت و در چهار حالت بدون حضور سازه، وجود آبشكن، وجود صفحات مستغرق و تركيب آبشكن با صفحات مستغرق انجام گرفت. تعداد آزمايش هاي انجام شده 4 مورد بوده است. ابعاد، تعداد و آرايش صفحات مستغرق ثابت، و بر اساس مقادير توصيه شده طراحي مورد استفاده قرار گرفته است. طول آبشكن مورد استفاده 25 سانتي متر و مكان قرارگيري آن در فاصله 80 سانتي متري از خط مركزي كانال آبگير در ديواره مقابل كانال آبگير بوده است. نتايج نشان مي دهد كه با نصب آبشكن و صفحات مستغرق خط جدايي جريان تحت تاثير قرار ميگيرد. با نصب آبشكن به تنهايي خط جدايي جريان به سمت آبگير رانده ميشود. با نصب صفحات مستغرق الگوي خط جدايي جريان تغيير كرده و از توسعه آن در كف به سمت كانال اصلي كاسته مي شود. از سويي با نصب همزمان آبشكن و صفحات مستغرق با جابجايي خط جدايي جريان به سوي آبگير از توسعه آن در بستر كاسته شده كه اين امر ميتواند منجر به كاهش ورود رسوبات به كانال آبگير گردد