ﺑﺮرﺳﯽ اﺛﺮ رﺧﺪاد ﺗﻐﯿﯿﺮ اﻗﻠﯿﻢ ﺑﺮ دﺑﯽ ﻣﺘﻮﺳﻂ ﺣﻮﺿﻪ آﺑﺨﯿﺰ ﻫﻨﺪﯾﺠﺎن ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﺪل ﻣﻔﻬﻮﻣﯽ ﺷﺒﮑﻪ ﻋﺼﺒﯽ

ﺗﻐﯿﯿﺮات رﻓﺘﺎر آب و ﻫﻮاﯾﯽ ﯾﮏ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ رﻓﺘﺎري ﮐﻪ در ﻃﻮل ﯾﮏ اﻓﻖ زﻣﺎﻧﯽ ﺑﻠﻨﺪﻣﺪت از اﻃﻼﻋﺎت ﻣﺸﺎﻫﺪه ﯾﺎ ﺛﺒﺖﺷﺪه در آن ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻣﻮرد اﻧﺘﻈﺎر اﺳﺖ، ﺗﻐﯿﯿﺮ اﻗﻠﯿﻢ ﻧﺎﻣﯿﺪه ﻣﯿﺸﻮد. در ﻣﻘﯿﺎس ﻋﻤﻮﻣﯽ، اﻓﺰاﯾﺶ ﺗﺪرﯾﺠﯽ دﻣﺎي زﻣﯿﻦ و اﻗﯿﺎﻧﻮﺳﻬﺎ را در اﺛﺮ اﻓﺰاﯾﺶ ﮔﺎزﻫﺎي ﮔﻠﺨﺎﻧﻪ اي، ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ ﻋﺎﻣﻞ ﺗﻐﯿﯿﺮ اﻗﻠﯿﻢ ﻣﯽ داﻧﻨﺪ. در اﯾﻦ ﺗﺤﻘﯿﻖ اﺛﺮ ﭘﺪﯾﺪه ﺗﻐﯿﯿﺮ اﻗﻠﯿﻢ ﺑﺮ دﺑﯽ ﺣﺪاﮐﺜﺮ و آﺑﺪﻫﯽ ﻣﺘﻮﺳﻂ روزاﻧﻪ ﺑﺎ اﻧﺘﺨﺎب ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺣﻮﺿﻪ آﺑﺨﯿﺰ ﻫﻨﺪﯾﺠﺎن ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻣﻮردي ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﯽ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ. ﺑﺮاي اﯾﻦ ﻣﻨﻈﻮر از آﻣﺎر اﯾﺴﺘﮕﺎه ﻫﺎي ﻫﻮاﺷﻨﺎﺳﯽ ﺳﯿﻨﻮﭘﺘﯿﮏ و ﻫﯿﺪروﻣﺘﺮي ﻣﻨﻄﻘﻪ در دوره ﺗﺎرﯾﺨﯽ ﺛﺒﺖ ﺷﺪه اﺳﺘﻔﺎده ﮔﺮدﯾﺪه اﺳﺖ. ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﻣﻨﻈﻮر اﺑﺘﺪا ﺑﺎ ﺑﺮرﺳﯽ آﻣﺎري ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻣﺪﻟﻬﺎي ﮔﺮدش ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺟﻮ، ﻣﺪل HadCM3 وCGCM3 ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺪل ﺑﺰرگ ﻣﻘﯿﺎس ﭘﯿﺶﺑﯿﻨﯽ ﺷﺮاﯾﻂ آﯾﻨﺪه، ﺑﺮاي ﻣﺤﺪوده ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺗﯽ اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪﻧﺪ. ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻧﺘﺎﯾﺞ اﯾﻦ ﻣﺪﻟﻬﺎ و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ اداﻣﻪ روﻧﺪﻫﺎي ﺗﺎرﯾﺨﯽ ﻣﻮﺟﻮد در ﺷﺮاﯾﻂ ﻣﺘﻮﺳﻂ ﺣﻮﺿﻪ ﺑﺮاي دورة ﭘﯿﺶ ﺑﯿﻨﯽ، ﭼﻬﺎر ﺳﻨﺎرﯾﻮي ﺗﻐﯿﯿﺮ اﻗﻠﯿﻢ )ﺑﺮاي ﻫﺮ دوره دو ﺳﻨﺎرﯾﻮي اﻧﺘﺸﺎر A2 و B2( ﺗﻌﺮﯾﻒ ﺷﺪ. ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﺑﮑﺎرﮔﯿﺮي ﻣﺪل ﮐﻮﭼﮏ ﻣﻘﯿﺎسﺳﺎزي SDSM ﺳﺮي ﻫﺎي زﻣﺎﻧﯽ ﺑﺎرش و دﻣﺎي ﻣﺘﻮﺳﻂ در ﻣﻘﯿﺎس اﯾﺴﺘﮕﺎﻫﯽ ﺑﺮاي دوره ﭘﯿﺶ ﺑﯿﻨﯽ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﺷﺪﻧﺪ. ﺳﺴﭙﺲ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﺪل ﺗﺤﻠﯿﻞ آﻣﺎري و ﺷﺒﮑﻪ ﻋﺼﺒﯽ ﻣﺼﻨﻮﻋﯽ، آﺑﺪﻫﯽ روزاﻧﻪ ﻣﺘﻮﺳﻂ در ﻣﻘﯿﺎس ﺳﺎﻻﻧﻪ و دﺑﯽ ﺣﺪاﮐﺜﺮ در دوره ﭘﯿﺶ ﺑﯿﻨﯽ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ. ﻧﺘﺎﯾﺞ اﯾﻦ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﻧﺸﺎن داده ﮐﻪ ﻣﯿﺰان دﺑﯽ ﺣﺪاﮐﺜﺮ در ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﺑﺎ ﺷﺮاﯾﻂ ﺗﺎرﯾﺨﯽ در ﺗﻤﺎﻣﯽ دوره ﻫﺎي ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﮐﺎﻫﺶ ﺧﻮاﻫﺪ ﯾﺎﻓﺖ. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻣﯿﺰان آﺑﺪﻫﯽ ﺳﺎﻻﻧﻪ ﺑﺪﻟﯿﻞ راﺑﻄﻪ ﻧﺰدﯾﮏ و ﻣﺴﺘﻘﯿﻤﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺑﺎرش دارد، ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺷﺮاﯾﻂ ﺗﺎرﯾﺨﯽ ﮐﺎﻫﺶ ﺧﻮاﻫﺪ ﯾﺎﻓﺖ.