ﺑررﺳﯽ اﺛر ﻣﮭﺎر ﺑﺎزوﯾﯽ در رﻓﺗﺎر ﺳﺎزه ھﺎي ﺑﻠﻧد

رﺷﺪ روز اﻓﺰون ﺟﻤﻌﯿﺖ در ﺟﻬﺎن و ﮐﻤﺒﻮد زﻣﯿﻦ در ﺷﻬﺮﻫﺎي ﺑﺰرگ ﻟﺰوم اﺳﺘﻔﺎده از ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻬﺎي ﺑﻠﻨﺪ را ﺗﺸﺪﯾﺪ ﻣﯽ ﻧﻤﺎﯾﺪ. ﻟﺬا دﺳﺘﯿﺎﺑﯽ ﺑﻪ ﺳﯿﺴﺘﻤﻬﺎي ﺳﺎزه اي ﻣﻨﺎﺳﺐ و ﮐﺎرآﻣﺪ از ﻟﺤﺎظ ﻓﻨﯽ و اﻗﺘﺼﺎدي ﺿﺮوري ﺑﻨﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﺪ. در اﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﺎر ﺑﻪ ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ رﻓﺘﺎر ﺳﺎزه ﻫﺎ ﺑﺎ ﻣﻬﺎر ﺑﺎزوﯾﯽ )ﮐﻤﺮﺑﻨﺪ ﺧﺮﭘﺎﯾﯽ( و ﻣﺪﻟﻬﺎي ﺑﺪون ﮐﻤﺮﺑﻨﺪ ﺧﺮﭘﺎﯾﯽ ﭘﺮداﺧﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ. ﺳﺎزه ي ﻣﻬﺎر ﺑﺎزوﺋﯽ داراي ﯾﮏ ﻫﺴﺘﻪ ﻣﺮﮐﺰي ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺘﺸﮑﻞ از دﯾﻮارﻫﺎي ﺑﺮﺷﯽ و ﯾﺎ ﻗﺎﺑﻬﺎي ﻣﻬﺎرﺑﻨﺪي ﺷﺪه ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﺪﯾﻦ ﻣﻨﻈﻮر اﺑﺘﺪا ﺳﺎزه ﻣﻮرد ﺑﺤﺚ ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻧﯿﺮوﻫﺎي اﻓﻘﯽ و ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺼﻮرت اﺳﺘﺎﺗﯿﮑﯽ ﺗﺤﻠﯿﻞ و ﻃﺮاﺣﯽ ﺷﺪه، ﺳﭙﺲ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از آﻧﺎﻟﯿﺰ ﺑﺎر اﻓﺰون ﺗﺎ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺧﺮاﺑﯽ ﺗﺤﻠﯿﻞ و ﺑﺎ ﺳﺎﯾﺮ ﺳﯿﺴﺘﻤﻬﺎي ﺳﺎزه اي ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﺷﺪه و ﺑﻌﻨﻮان ﺳﯿﺴﺘﻤﯽ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ. اﻣﺮوزه ﺑﺨﺶ ﻋﻤﺪه اي از ﻃﺮاﺣﯽ ﻟﺮزه اي ﺑﺮ اﺳﺎس روش اﺳﺘﺎﺗﯿﮑﯽ ﻣﻌﺎدل و ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﻧﯿﺮوي زﻟﺰﻟﻪ ﻃﺮاﺣﯽ از ﻃﯿﻒ ﺧﻄﯽ زﻟﺰﻟﻪ ﺑﺎ اﻋﻤﺎل ﺿﺮﯾﺐ ﮐﺎﻫﺸﯽ ﺑﻪ ﻧﺎم ﺿﺮﯾﺐ رﻓﺘﺎر ﺳﺎزه اﻧﺠﺎم ﻣﯽ ﮔﯿﺮد. ﺿﺮﯾﺐ اﺧﯿﺮ اﻋﻤﺎل ﮐﻨﻨﺪه ﮐﺎﻫﺶ ﻧﯿﺮوي ﺟﺎﻧﺒﯽ ﺳﺎزه ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﻓﻠﺴﻔﻪ ﻃﺮاﺣﯽ ﺑﻪ ﮐﺎر رﻓﺘﻪ، اﺗﻼف اﻧﺮژي در اﺛﺮ رﻓﺘﺎر ﻏﯿﺮ ارﺗﺠﺎﻋﯽ، ﻣﯿﺮاﺋﯽ ﺳﺎزه، اﺿﺎﻓﻪ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻣﺼﺎﻟﺢ، ﺗﺮدي ﯾﺎ ﺷﮑﻞ ﭘﺬﯾﺮي اﻋﻀﺎء و اﺗﺼﺎﻻت ﺳﺎزه، ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻣﻬﻨﺪﺳﯿﻦ ﺑﻪ رﻓﺘﺎر ﻫﺮ ﻧﻮع ﺳﺎزه در زﻟﺰﻟﻪ ﻫﺎي ﮔﺬﺷﺘﻪ و ﺳﺎﯾﺮ ﻋﻮاﻣﻞ ﺛﺎﻧﻮﯾﻪ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ