ﻧﻘﺶ ﻓﻀﺎﻫﺎي ﭼﻨﺪ ﻋﻤﻠﮑﺮدي ﺑﺮ اﻓﺰاﯾﺶ ﭘﺎﯾﺪاري اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ در ﻓﻀﺎي ﻋﻤﻮﻣﯽ

در ﺳﺎل ﻫﺎي اﺧﯿﺮﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻓﺰاﯾﺶ ﺟﻤﻌﯿﺖ و ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺑﻮدن ﺳﻄﺢ ﺗﻌﺎﻣﻼت اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ، ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻤﺎري اﻧﺴﺎن ﮔﺮا ﮐﻪ ﭘﺎﺳﺨﮕﻮي ﻧﯿﺎزﻫﺎي اﻧﺴﺎن در اﺑﻌﺎد ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﺎﺷﺪ و ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ اﻓﺰاﯾﺶ ﻣﯿﺰان ﺣﻀﻮر و رﺿﺎﯾﺘﻤﻨﺪي اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﻨﺪﮔﺎن از آن ﻓﻀﺎ ﺷﻮد و ﭘﺮداﺧﺘﻦ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺪاري اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺿﺮورت ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﮐﻨﺪ.در اﯾﻦ ﻣﯿﺎن وﯾﮋﮔﯽ اﻧﻌﻄﺎفﭘﺬﯾﺮي ﻋﻤﻠﮑﺮدي ﻓﻀﺎ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻬﯽ ﺗﻌﺎﻣﻼت اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ را اﻓﺰاﯾﺶ داده و ﻧﻘﺶ ﻣﻬﻤﯽ را در اﯾﺠﺎد ﻓﻀﺎي ﭘﻮﯾﺎ اﯾﻔﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ.اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﺑﺎ ﺑﺮرﺳﯽ ﺧﺼﻮﺻﯿﺖ ﭼﻨﺪ ﻋﻤﻠﮑﺮدي ﺑﻮدن ﻓﻀﺎ،ﭼﺎرﭼﻮب روﺷﻨﯽ از ارﺗﺒﺎط آن ﺑﺎ ﻓﻀﺎي اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﭘﺎﯾﺪار ﺗﺪوﯾﻦ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ.ﺑﺮاي دﺳﺘﯿﺎﺑﯽ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﻬﻢ در اﯾﻦ ﺗﺤﻘﯿﻖ، اﻃﻼﻋﺎت ﺑﻪ روش ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪاي ﺟﻤﻊآوري ﺷﺪه و ﺳﭙﺲ ﻃﯽ روش ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ-ﺗﺤﻠﯿﻠﯽ ارزﯾﺎﺑﯽ ﺷﺪهاﻧﺪ. ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺣﺎﺻﻞ از ﭘﮋوﻫﺶ ﺑﯿﺎن ﮐﻨﻨﺪه اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﻓﻀﺎﯾﯽ ﺑﻪ واﺳﻄﻪ دو ﺧﺼﻮﺻﯿﺖ ﭼﻨﺪ ﻋﻤﻠﮑﺮدي ﺑﻮدن در واﺣﺪ زﻣﺎن و ﭼﻨﺪ ﻋﻤﻠﮑﺮدي ﺑﻮدن در زﻣﺎن ﻫﺎي ﻣﺘﻔﺎوت ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﻣﺸﺎرﮐﺖ و ﺣﻀﻮر اﻓﺮاد در ﻓﻀﺎﻫﺎي ﻋﻤﻮﻣﯽ را اﻓﺰاﯾﺶ دﻫﺪ و ﺑﺎﻋﺚ ارﺗﻘﺎ ﺗﻌﺎﻣﻼت اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺷﻮد.