بررسي سرواپيدميولوژي بيماري زبان آبي در ايران

Study of seroepidemiology of blue tongue disease in Iran (A review study)

بيماري زبان آبي يك بيماري عفوني و غيرواگير در نشخواركنندگان اهلي و وحشي مي‌باشد كه به وسيله‌ي ويروس زبان آبي ايجاد مي‌شود. اين مقاله سعي بر مرور وضعيت آلودگي جمعيت دامي ايران به ويروس زبان آبي دارد. اولين گزارشات بيماري مربوط به سال‌هاي 1351 بوده و اكنون اين بيماري به صورت اندميك در ايران وجود دارد. شيوع بيماري در جمعيت گوسفند و بز در ايران متفاوت بوده اما بر اساس مطالعات صورت گرفته، شيوع بيماري در گوسفند 7/89-6/7 و در بز 92/98-6/13درصد است. همچنين شيوع بيماري در گاو 77/19-6/0، شتر9/5-0، گاوميش 6/6-0 و خوك 5/4 درصد مي‌باشد. در نهايت با توجه به نتايج اين مطالعه مي‌توان چنين نتيجه گرفت كه ميزان شيوع سرمي ويروس زبان آبي در گله‌هاي گوسفند و بز در ايران بالا است، لذا علاوه بر لزوم برنامه‌ريزي به منظور كنترل و پيشگيري از اين بيماري، تحقيقات بيشتر در اين زمينه همچون تعيين الگوي توزيع پشه‌هاي ناقل، جداسازي ويروس و تعيين سكانس ژني آن پيشنهاد مي‌شود.

Blue tongue disease is an infectious and non- contagious disease in domestic and wild ruminants caused by the blue tongue virus. This article tries to review the status of animal population contamination in Iran with the blue tongue virus. The first reports of the disease date back to the year 1972 and now the disease is endemic in Iran. The prevalence of the disease in sheep and goat populations in Iran is different, but according to studies, the prevalence of the disease in sheep is 7.6-89.7% and 13.6-98.92%, respectively. The incidence of disease in cattle, camel, buffalo and pig is 0/6-19.77%, 0-5/9%, 0-6.6% and 4/5%, respectively. Finally, according to the results of this study, it can be concluded that the prevalence of blue tongue virus in sheep and goat flocks in Iran is high, therefore, in addition to planning for controlling and preventing this disease, research More in this regard, such as determining the distribution pattern of vector mosquitoes, isolating the virus and determining its gene sequencing is suggested.