ﺑﺘﻦ اﻟﯿﺎﻓﯽ

از ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻮاد ﺟﺪﯾﺪي ﮐﻪ ﺟﺎﯾﮕﺎه وﯾﮋهاي در ﺳﺎﺧﺖ و ﺳﺎز ﺑﻪ ﺧﻮد اﺧﺘﺼﺎص داده، اﻓﺰودﻧﯽﻫﺎي ﺑﺘﻦ و اﻟﯿﺎف ﺗﻘﻮﯾﺖ ﮐﻨﻨﺪه ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. اﯾﻦ ﻣﻮاد ﺑﺎﻋﺚ ﺑﻬﺒﻮد ﺧﻮاص ﻣﻄﻠﻮب ﺑﺘﻦ، ﻫﻤﭽﻮن ﻣﻘﺎوﻣﺖ آن ﻣﯽﮔﺮدد و در ﺑﻌﻀﯽ ﻣﻮارد ﺑﺎ ﮐﺎﻫﺶ وزن ﺑﺘﻦ، ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺑﺴﯿﺎر ﺳﺒﮑﯽ را ﻓﺮا راه ﻣﻬﻨﺪﺳﯿﻦ ﺑﻨﺎ ﻗﺮار ﻣﯽدﻫﺪ. از ﺳﺎل 1960 ﻣﯿﻼدي ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﻧﻮع ﺟﺪﯾﺪي از اﯾﻦ ﺑﺘﻦ وارد ﻋﺮﺻﻪ ﺻﻨﻌﺘﯽ ﺷﺪ. در اﯾﻦ راه اﯾﻦ ﻧﻮع ﺑﺘﻦ ﺟﺪا از ﻫﻢ ﺑﺎ ﺗﻮزﯾﻊ ﺗﺼﺎدﻓﯽ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻓﺎز ﺟﺪﯾﺪي ﻋﻼوه ﺑﺮ ﻓﺎزﻫﺎي ﺑﺘﻦ ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ ﺑﻪ ﮐﺎر ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ. ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﮐﺸﺸﯽ و ﺑﺮﺷﯽ ﺑﺘﻦ اﻟﯿﺎﻗﯽ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺑﺘﻦ ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. ﺿﺨﺎﻣﺖ ﻧﻬﺎﯾﯽ ﺑﺘﻦ اﻟﯿﺎﻗﯽ ﻋﻼوه ﺑﺮ ﮐﻔﺎﯾﺖ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎرﻫﺎي اﺳﺘﺎﺗﯿﮑﯽ و دﯾﻨﺎﻣﯿﮑﯽ ﺿﺮﯾﺐ اﻃﻤﯿﻨﺎن ﺑﺴﯿﺎر ﺑﺎﻻﯾﯽ در اﺟﺮا اﯾﺠﺎد ﻣﯽﮐﻨﺪ. در ﺳﺎزهﻫﺎي زﯾﺮزﻣﯿﻨﯽ ﮐﻪ در ﻣﻌﺮض آب و رﻃﻮﺑﺖ و ﺧﻮردﮔﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻗﺮار دارﻧﺪ اﻫﻤﯿﺖ ﺑﺎﻻﺗﺮي دارد. ﻋﻼوه ﺑﺮ اﯾﻦ ﻣﻮارد ﺑﺘﻦﻫﺎي اﻟﯿﺎﻓﯽ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎرﻫﺎي دﯾﻨﺎﻣﯿﮑﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ زﻟﺰﻟﻪ، و ﺿﺮﺑﻪ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﺧﺼﻮﺻﯿﺎت ﺟﺬب اﻧﺮژي ﻣﻨﺎﺳﺐ، ﻋﻤﻠﮑﺮد ﺑﺴﯿﺎر ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺗﺮي از ﺧﻮدﺷﺎن ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﻨﺪ.]3[ﺑﮑﺎرﮔﯿﺮي ﺑﺘﻦ ﻏﯿﺮ ﻣﺴﻠﺢ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﺗﺮدي آن ﺑﻐﯿﺮ از ﺳﺎزهﻫﺎي وزﻧﯽ ﻋﻤﻼً ﮐﺎرﺑﺮد ﭼﻨﺪاﻧﯽ ﻧﺪارد. اﯾﻦ ﻋﯿﺐ ﻋﻤﺪه ﺑﺘﻦ در ﻋﻤﻞ ﺑﺎ ﻣﺴﻠﺢ ﮐﺮدن آن ﺑﻮﺳﯿﻠﻪ ﻣﯿﻠﮕﺮدﻫﺎي ﻓﻮﻻدي ﯾﺎ آرﻣﺎﺗﻮر ﺑﺮﻃﺮف ﻣﯽﮔﺮدد. اﻣﺎ از آﻧﺠﺎ ﮐﻪ آرﻣﺎﺗﻮر ﻣﻨﺤﺼﺮاً ﺑﺨﺶ ﮐﻮﭼﮑﯽ از ﻣﻘﻄﻊ را ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﯽدﻫﺪ ﺗﺼﻮر اﯾﻨﮑﻪ ﻣﻘﻄﻊ ﺑﺘﻦ ﯾﮏ ﻣﻘﻄﻊ اﯾﺰو ﺗﺮوپ و ﻫﻤﻮژن اﺳﺖ ﭼﻨﺪان ﺻﺤﯿﺢ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻮد. ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر اﯾﺠﺎد ﺷﺮاﯾﻂ اﯾﺰوﺗﺮوﭘﯽ و ﻧﯿﺰ ﮐﺎﻫﺶ ﺿﻌﻒ ﺷﮑﻨﻨﺪﮔﯽ و ﺗﺮدي ﺟﺴﻢ ﺑﺘﻦ ﺗﺎ ﺣﺪ ﻣﻤﮑﻦ در ﭼﻨﺪ دﻫﻪ اﺧﯿﺮ از رﺷﺘﻪﻫﺎي ﻧﺎزك و ﻧﺴﺒﺘﺎً دراز ﮐﻪ در ﺗﻤﺎم ﺣﺠﻢ ﺑﺘﻦ ﺑﻄﻮر ﻫﻤﮕﻦ و درﻫﻢ ﭘﺮاﮐﻨﺪه ﻣﯽﮔﺮدد اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽﺷﻮد. ﮐﺎرﺑﺮد اﯾﻨﮕﻮﻧﻪ رﺷﺘﻪﻫﺎ ﯾﺎ اﻟﯿﺎف در ﺑﺘﻦ و ﺑﻄﻮر ﮐﻠﯽ در ﻣﻼت ﺳﯿﻤﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده اﺳﺖ، ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ اﻟﯿﺎف ﺷﯿﺸﻪ اي ،ﭘﻠﯽ اﺗﯿﻠﻦ ، ﻓﻮﻻدي آزﺑﺴﺖ و ﯾﺎ ﻧﺎﯾﻠﻮﻧﯽ ﺑﺎﺷﺪ.