اراﯾﻪ اﻟﮕﻮي ﻣﻄﻠﻮب ﺗﻮﺳﻌﻪ ﭘﺎﯾﺪار ﺷﻬﺮي ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﮐﺎﻫﺶ ﻣﺸﮑﻼت ﻧﺎﺷﯽ از ﺗﺪاوم رﺷﺪ ﺷﻬﺮ ﻧﺸﯿﻨﯽ

رﺷﺪ ﺳﺮﯾﻊ ﺟﻤﻌﯿﺖ و ﮔﺴﺘﺮش ﻧﺎﻣﻮزون ﺷﻬﺮﻧﺸﯿﻨﯽ در اﯾﺮان ، روﻧﺪ ﺑﺤﺮاﻧﯽ ﻧﻤﻮدن ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻣﺤﯿﻂ ﻃﺒﯿﻌﯽ را ﺳﺮﻋﺖ ﺑﺨﺸﯿﺪه اﺳﺖ. در اﯾﻦ ﺷﺮاﯾﻂ ، اﻟﮕﻮي ﭘﯿﺸﻨﻬﺎدي ﺑﺮاي ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻣﻠﯽ ، ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﭘﺎﯾﺪار اﺳﺖ. در ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪ ﻣﻔﺎﻫﯿﻤﯽ ﭼﻮن ﭘﺎﯾﺪاري، ﺳﯿﺮ ﺗﮑﺎﻣﻞ آن در ﺣﯿﻄﻪ ﻧﻈﺮي و ﻋﻤﻠﯽ ،ﺗﻮﺳﻌﻪ ﭘﺎﯾﺪار و اﺻﻮل دﺳﺘﯿﺎﺑﯽ ﺑﻪ آن، ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺷﻬﺮي ﭘﺎﯾﺪار از ﻧﻈﺮ اﻧﺪﯾﺸﻤﻨﺪان و ﻃﺮاﺣﯽ ﺷﻬﺮي ﭘﺎﯾﺪار ﺑﻪ ﻋﻨﻮان راﻫﮑﺎري ﺑﺮاي رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺷﻬﺮي ﭘﺎﯾﺪار ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﯽ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ.روش ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده در ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ در ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺟﻤﻊ آوري و ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﻮﺟﻮد اﺳﻨﺎدي و در ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺗﺠﺰﯾﻪ و ﺑﺮرﺳﯽ اﻃﻼﻋﺎت ﮔﺮدآوري ﺷﺪه ﺗﺤﻠﯿﻠﯽ- ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. ﻧﺘﯿﺠﻪ ﮐﻠﯽ از ﭘﮋوﻫﺶ اﻧﺠﺎم ﺷﺪه اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺣﻔﻆ ﺷﯿﻮه ﺗﻔﮑﺮ و زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﻮﻧﯽ، ﺑﻪ ﺧﺼﻮص ﺧﻮدﺧﻮاﻫﯽ ﻟﺠﺎم ﮔﺴﯿﺨﺘﻪ و ﻓﺮدﮔﺮاﯾﯽ ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ زا ﻧﻤﯽ ﺗﻮان ﺑﻪ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﭘﺎﯾﺪار و ﺑﻪ ﺗﺒﻌﯿﺖ از آن ﺷﻬﺮ ﭘﺎﯾﺪار دﺳﺖ ﯾﺎﻓﺖ، ﺗﻮﺳﻌﻪ اي ﮐﻪ اﺳﺎﺳﺎً ﺑﺎ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﺼﺮف ﮔﺮا ﺳﺮ ﺳﺎزﮔﺎري ﻧﺪارد.