بررسي اثربخشي آموزش مهارت هاي مثبت انديشي بر انسجام خانوادگي والدين كودكان مبتلا به اوتيسم

هدف اصلي اين تحقيق بررسي اثر بخشي آموزش مهارت هاي مثبت انديشي بر انسجام خانوادگي والدين كودكان مبتلا به اوتيسم بوده است. اين پژوهش از لحاظ روش، نيمه آزمايشي )با طرح پيشآزمون و پسآزمون با گروه كنترل( مي باشد ، جامعه آماري، كليه والدين كودكان طيف اوتيسم كه در سازمان بهزيستي شهرستان ساري داراي پرونده هستند ، مي باشد. نمونه گيري در اين پژوهش از نوع دردسترس است. حجم نمونه در دو گروه آزمايش و كنترل براي هر گروه 51 نفر ميباشد. مقياس هاي مورد استفاده در اين پژوهش شامل پرسشنامه انسجام خانوادگي تشريح و توضيح داده شد. ابتدا پرسشنامه در افراد گروه گواه و آزمايش توزيع و جمع آوري شد ، سپس طي هشت جلسه ي آموزشي مداخله در گروه آزمايش صورت گرفت و دوباره از هر دو گروه همان پرسشنامه ها توزيع و جمع آوري شد.جهت تجزيه و تحليل داده ها از آزمون كواريانس و مانكوا استفاده شد. يافته هاي اين تحقيق نشان داد كه آموزش مهارت هاي مثبت انديشي تأثير معناداري بر انسجام خانوادگي والدين كودكان مبتلا به اوتيسم دارد.