بررسي اثرات مودهاي بالاتر در توانايي روش هاي تحليل استاتيكي غير خطي جهت ارزيابي عملكرد لرزه اي سازه ها

ﺧﻼﺻﻪ ﻋﻠﯿﺮﻏﻢ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﻫﺎي ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ در زﻣﯿﻨﻪ روش ﻫﺎي ﺗﺤﻠﯿﻠﯽ و ﮔﺴﺘﺮش ﻧﺮم اﻓﺰارﻫﺎي ﻣﻬﻨﺪﺳﯽ ، ﺑﺎ اﯾﻦ وﺟﻮد ﺑﻪ ﺟﻬﺖ ﻧﺎﻣﺸﺨﺺ ﺑﻮدن ﺣﺮﮐﺎت زﻣﯿﻦ در آﯾﻨﺪه و رﻓﺘﺎرﻫﺎي ﭘﯿﭽﯿﺪه ﺳﺎزه ، اﻣﮑﺎن اﺳﺘﻔﺎده از ﺗﺤﻠﯿﻞ ﻫﺎي ﺗﺎرﯾﺨﭽﻪ زﻣﺎﻧﯽ ﻏﯿﺮ ﺧﻄﯽ ﺑﺮاي ﻣﻬﻨﺪﺳﺎن و ﻃﺮاﺣﺎن ﺑﺴﯿﺎر دﺷﻮار ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ . اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺳﺒﺐ ﮔﺸﺘﻪ اﺳﺖ ﺗﺎ روش ﻫﺎي ﺟﺎﯾﮕﺰﯾﻨﯽ ﺑﺮ اﺳﺎس ﺗﺤﻠﯿﻞ ﻫﺎي اﺳﺘﺎﺗﯿﮑﯽ ﻏﯿﺮ ﺧﻄﯽ اراﺋﻪ ﮔﺮدد . روش ﺿﺮاﺋﺐ اراﺋﻪ ﺷﺪه ﺗﻮﺳﻂ FEMA356 و روش ﻃﯿﻒ ﻇﺮﻓﯿﺖ ، اراﺋﻪ ﺷﺪه ﺗﻮﺳﻂ ATC 40 ، از ﺟﻤﻠﻪ اﯾﻦ روش ﻫﺎﺳﺖ ﮐﻪ در ﺳﺎل ﻫﺎي اﺧﯿﺮ ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ و در ﺿﻮاﺑﻂ ﺟﺪﯾﺪﺗﺮ ﻧﻈﯿﺮ 440 FEMA و FEMA451 ﻣﻮرد ﺗﺠﺪﯾﺪ ﻧﻈﺮ ﻧﯿﺰ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ . ﺑﺎ وﺟﻮد ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻧﺴﺒﺘﺎ ﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮل روش ﻫﺎي ﻣﺬﮐﻮر ، ﻋﺪم وارد ﻧﻤﻮدن ﻣﻮارد ﺗﺎﺛﯿﺮ ﮔﺬاري ﻧﻈﯿﺮ اﺛﺮات ﻣﻮدﻫﺎي ﺑﺎﻻﺗﺮ ، ﮐﻪ در ﺳﺎزﻣﺎن ﻫﺎي ﺑﻠﻨﺪﻣﺮﺗﺒﻪ و ﺧﺎص ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﮐﻨﻨﺪه ﺑﺎﺷﺪ ، ﺳﺒﺐ ﺷﺪه اﺳﺖ ﺗﺎ روش ﻫﺎي دﯾﮕﺮي ﻧﻈﯿﺮ ﺗﺤﻠﯿﻞ ﭘﻮش اور ﻣﺮدال 1 ، اراﺋﻪ ﮔﺮدد . در اﯾﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ، ﻣﯿﺰان ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﻋﻤﻠﮑﺮد روش ﻫﺎي اﺳﺘﺎﺗﯿﮑﯽ ﻏﯿﺮ ﺧﻄﯽ ﺟﻬﺖ ﺑﺮآورد ﭘﺎﺳﺦ دﯾﻨﺎﻣﯿﮑﯽ ﺳﺎزه ، ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﯽ ﻗﺮار ﻣﯽ ﮔﯿﺮد . ﺑﺮرﺳﯽ ﺷﺎﺧﺺ ﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ رﻓﺘﺎري آن ﻫﺎ ﻧﺸﺎن ﻣﯽ دﻫﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﻬﺖ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻣﻮدﻫﺎي ﺑﺎﻻﺗﺮ ، روش ﻫﺎي ﻣﺘﺪاول ﺗﺤﻠﯿﻞ اﺳﺘﺎﺗﯿﮑﯽ ﻏﯿﺮ ﺧﻄﯽ ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﺗﺨﻤﯿﻦ ﺻﺤﯿﺢ ﻧﯿﺎزﻫﺎي ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺷﮑﻠﯽ ﺳﺎزه ﻫﺎي ﺑﻠﻨﺪ ﻣﺮﺗﺒﻪ را ﺧﺼﻮﺻﺎ در ﻃﺒﻘﺎت ﻓﻮﻗﺎﻧﯽ ﻧﺪاﺷﺘﻪ و اﮔﺮ ﭼﻪ روش MPA ﻧﺘﺎﯾﺞ را ﺗﺎ ﺣﺪود ﺑﻬﺒﻮد ﺑﺨﺸﯿﺪه اﺳﺖ ، وﻟﯽ ﺧﺼﻮﺻﺎ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻧﮕﺎﺷﺖ ﻫﺎي ﻧﺰدﯾﮏ ﮔﺴﻞ ، از دﻗﺖ ﺑﺎﻻﯾﯽ ﺑﺮﺧﻮردار ﻧﻤﯽ ﺑﺎﺷﺪ