بررسي تاثير مولفه هاي محيطي معماري ايراني – اسلامي در ايجاد تعاملات اجتماعي در فضاهاي فرهنگي

تعامل و روابط اجتماعي به معني ايجاد ارتباط ميان افراد است كه در نهايت سبب تعامل و واكنش بين يكديگر ميگردد ؛ اين نوع ارتباط ها براي افراد تعريف شده است . البته تعاريف ديگري نيز براي روابط اجتماعي وجود دارد به عنوان نمونه، تعامل اجتماعي و برقراري ارتباط، ميتواند يك موضوع كالبدي، يك نگاه، يك مكالمه و ارتباط بين افراد باشد كه خود مستلزم تعريف رويدادها و فعاليت هاي متناسب و در نتيجه نقش پذيري مردم در فضا و عضويت آنها در گروه ها و شبكه هاي اجتماعي است . اين تحقيق درصدد پاسخ گويي به اين سؤال است كه چه مؤلفه هاي محيطي در زمينه معماري ايراني اسلامي ميتواند سبب ايجاد تعاملات اجتماعي در فضاهاي فرهنگي گردد ؟ در جهت پاسخ به اين پرسش ، اين نوشتار در مرحله اول با رويكرد كيفي موضوع تعاملات اجتماعي را از منظر غرب و معماري ايراني مورد بررسي قرار ميدهد در مرحله دوم عوامل و معيار هاي متعدد تعاملات اجتماعي مورد بررسي قرار خواهد گرفت. در مرحله بعد با بررسي معماري ايراني - اسلامي و ارتباط اين رويكرد با بناهاي فرهنگي و معيار هاي مستخرج از تعاملات اجتماعي و تأثير مؤلفه هاي محيطي و نحوه استفاده مناسب از اين مؤلفه ها ؛ تعداد 5 فرهنگسرا با نام هاي اشراق ، ارسباران و خاوران در تهران ، الغدير در تبريز و فرهنگسر ا دزفول مورد تحليل و بررسي قرار گرفت و در نهايت با توجه به تحليل ها و پيشنهادات ارائه شده در تاثير معماري ايراني اسلامي بر ارتقاء تعاملات اجتماعي از جمله تقويت حريم ها ، ايجاد فضاهاي جمعي بيشتر ، ايجاد حياط خلوت هاي متعدد و ... در فضاهاي فرهنگي تاكيد شده است .