تبيين تحولات تاريخي ساختار فضايي شهر اصفهان به كمك روش چيدمان فضا

ساختار فضايي شهر در هر دوره اي از تاريخ بازگوكننده ي روابط فضايي و روح حاكم بر آن شهر است. بررسي تحولات ساختار فضايي شهرها، اطلاعات ارزنده-اي را در زمينه دگرگوني ها و دگرديسي هاي شهر آشكار مي سازد. بر همين اساس مقاله حاضر با استفاده از روش چيدمان فضا و از طريق بازنمايي هاي فضاي فيزيكي شهر تلاش كرده است تا امكان فهم ويژگي ساختار شهر در دوران مختلف را فراهم آورد. بررسي انجام شده، نشان مي دهد ساختار فضايي شهر اصفهان تا دوره پهلوي دگرگوني هاي خويش را در آمد و شد بين كهن و جديد، و ديروز و امروز مي بيند اما از دوره مدرن به بعد شهرسازي جديد با مفهوم جهاني و غير بومي اش باعث بروز تقابل سنت گرايي و سنت گريزي مي شود. از اين دوره بعد دگرگوني هاي وسيعي در ساختار و شبكه هاي موجود شهر ايجاد مي‌شود و شهر را به سوي عملكردهاي متفرق سوق مي دهد. به دنبال همين اقدامات راديكال، طرح توسعه شهري نيز تغييرات گسترده اي را در شهر سبب مي شوند و روز به روز بر رشد شهر نه از درون بلكه از برون دامن مي زنند.