شماره ركورد كنفرانس :
5100
عنوان مقاله :
تحليل كيفي مجتمع مسكوني با هدف افزايش تعاملات اجتماعي در منطقه 1 شهر تهران
پديدآورندگان :
ناصرالمعمار كيانوش واحد قزوين، دانشگاه آزاد اسلامي، قزوين، ايران , سعيدي رضواني پويا Pooyasaeidi17@gmail.com واحد قزوين، دانشگاه آزاد اسلامي، قزوين، ايران
كليدواژه :
طراحي , مجتمع مسكوني , تعاملات اجتماعي , تهران
عنوان كنفرانس :
اولين كنفرانس بين المللي و ششمين كنفرانس ملي معماري-شهر: از معماري بومي تا شهرسازي معاصر
چكيده فارسي :
در سال‌هاي گذشته نگرش كمي به مسكن و توجه به رفع كمبودها از طرفي و محور قراردادن سودآوري از طرف ديگر، به ناديده گرفتن بسياري از نيازهاي انساني و ضرورت‌هاي معماري انجاميده است. بي‌توجهي به اصول و مفاهيم انساني در طراحي مجتمع‌هاي مسكوني منجر شده است كه مسكن به‌عنوان كالايي صرفاً سودآور براي توليدكنندگان بدون توجه به نيازهاي مصرف‌كنندگان طراحي و توليد شود. ازجمله مسائلي كه كمبود آن در مجتمع‌هاي مسكوني امروزي به‌شدت احساس مي‌شود، تنها بودن انسان‌ها در عين زندگي جمعي آن‌هاست؛ با توجه به رشد جمعيت، امروزه اكثر افراد در مجتمع‌هاي آپارتماني چندين واحدي زندگي مي‌كنند، اما متأسفانه غالب همسايه‌ها بسيار باهم بيگانه‌اند. بر همين اساس در اين پژوهش تلاش شده است ضمن بازشناسي مفاهيم، ابعاد و شاخص‌هاي تعاملات اجتماعي در طراحي‌ها، به ارائه الگويي استاندارد مبتني بر طراحي تعامل محور در مجتمع‌هاي مسكوني دست‌يابيم. درواقع هدف اصلي پژوهش حاضر دستيابي به پايداري اجتماعي از طريق طراحي معماري است بنابراين سؤال اصلي پژوهش ما اين‌گونه است: چه عواملي مي‌تواند در افزايش تعاملات بين ساكنان در يك مجتمع مسكوني مؤثر باشد؟ پژوهش حاضر به لحاظ هدف از نوع تحقيقات كاربردي و به لحاظ ماهيت و روش از نوع تحقيقات توصيفي-مقايسه‌اي است. جهت آگاهي و درك نظريات انديشمندان حوزه معماري و اجتماعي از مطالعات اسنادي و كتابخانه‌اي و همچنين براي گردآوردي داده‌هاي ميداني جهت پاسخ به سؤالات تحقيق از روش مشاهده و مصاحبه استفاده‌شده است. يافته‌هاي پژوهش نشان داد طراح و هنر طراحي با فراهم نمودن عنصر فضاي عمومي و نيمه عمومي براي حضور يا عدم حضور، ايجاد امنيت يا عدم امنيت، ايجاد كيفيت يا عدم كيفيت، ايجاد پويايي يا عدم پويايي، ايجاد همزيستي يا عدم همزيستي، ايجاد هويت‌يابي هويتي، ايجاد حس تعلق و يا بي تعلقي، ايجاد نظارت توسط ساكنان و يا فقدان نظارت و... هر آنچه به انسان مربوط مي‌شود، باعث ارتقا يا كاهش كيفيت فضا براي حضور يا عدم حضور انسان در محيط مسكوني يا فضاي شهري مي‌شود. درواقع در طراحي مجتمع‌هاي مسكوني توجه به تراكم مناسب همچنين استفاده از كاربري‌هاي مختلط در مجاورت كاربري‌هاي مسكوني به همراه ايجاد فضاهاي سبز، باز و فضاهاي مشترك در ساختمان مانند لابي، سالن ورزشي، حياط و ... مي‌تواند نقش قابل‌ملاحظه‌اي در رويكرد طراحي تعامل محور داشته باشد.
