بررسي نقش كيفيت كالبدي نظرگاه شهري در افزايش سرزندگي محيطي

با توجه به رشد روز افزون شهر ها و افزايش جمعيت شهر نشيني ،عدم توجه به عناصر منظرين در شهرها بسيار بارز است و از توسعه منظرين غافل مانده و همچنين عدم ارائه راهكارهاي مناسب براي ايجاد فضاهاي جمعي مناسب مي باشد .جاري بودن روح زندگي در نقاط مختلف شهر يعني اينكه شهر پويا وزنده است و انسان ها در آن نقش پررنگي دارند اما بسياري از ساختارها به سمت خودرو محوري رفته اند و شهرها بيشتر با معيارهاي خودرو محور توسعه پيدا كرده است ، اين مشكل دامان بسياري از شهر هاي رو به توسعه كشور را گرفته است و رها نمي كند . اين پژوهش پرسش محور در پي پاسخگويي به اين دو سوال مي باشد .” نظرگاه شهري چيست وچه خصوصياتي بايد داشته باشد؟ “ و ”چه عواملي در كالبد نظرگاه شهري مي تواند سبب سرزندگي محيطي گردد؟ .“ اهميت حضور نظر گاه در معماري سنتي ايراني،آن را به يكي از شاخصه هاي آن تبديل نموده است . حضور تختگاه ، صفه ، سكو وايوان در بنا هاي ايراني بويژه كوشك ها كه نقاط عطف باغ ايراني بودند نشان دهنده ي اهميت فضايي آن در معماري كهن ايرانيان است .نظرگاه با چشم انداز معنا مي يابد .معنايي كه در مقابل نظرگاه قرار مي گيرد مي تواند فضايي خرد باشد و يا در مقياس كلانتر شكل دهنده ي يك چشم انداز باشد . مهم ترين وجهي كه نظر گاه را از ديگر فضاهاي شهري متمايز مي سازد ادراك ديدي كلي از شهر است . با توجه به موقعيت مكاني نظرگاه هاي ، امكان خلق و احياي تصاوير ، معاني و نشانه هاي مشترك جمعي در اذهان شهروندان ، با پتانسيل بيشتري نسبت به ديگر فضاهاي جمعي در آن نهفته است .