زيبايي شناسي سوگ توحيدي

سوگ احساسي‌ترين و عاقلانه‌ترين واكنشي است كه انسان در پس وقايع غمناك يا مرگ‌بار از خود نشان مي‌دهد.سوگ در همه گروه‌هاي انساني وجود داشته و در اديان مختلف با جهت‌دهي خاص مورداستفاده قرار گرفته است،اما سوگ در اديان توحيدي از محتوا و نيز روشمندي معقول و هدفمند به مسير الهي سوق داده شده است.گرچه ساده‌ترين تعريف سوگ گريه نمودن است اما سوگ داراي انواع مختلف بوده و يكي از روش‌هاي آن گريه و ديگر روش‌هايي هم چون روايت و بازسازي واقعه نيز از آن بهره مي‌برد.زيبايي‌شناسي سوگ توحيدي به تعالي روحي و ايماني مي‌انجامد،اين تعالي در سوگ توحيدي ممكن است حتي از يك دين براي ديني ديگر بوده اما لطافت‌هاي ايماني آن را درك و هم ذات پنداري نمايد.گرچه قديمي‌ترين نمونه سوگ از امام حسين عليه‌السلام در شروع تاريخ بشري ذكر شده اما تاكنون سوگي برتر از آن در هستي براي مخلوقات پديدار نگرديده است.در روايات اسلامي درباره سوگ سخن رانده شده و پيشينه سوگ به حضرت آدم عليه‌السلام بازگشته و همان سوگ او باعث بخشش و بازگشت به رحمت الهي گرديده است. سوگ توحيدي در سيره پيامبران ابزاري تبليغي جهت بيان رسالت خود مي‌باشد.در اديان غيرتوحيدي سوگ به بستر اساطير غلطيده و جايگاه غني خود را ازدست‌داده و براي پيروان خود نيز غناي احساسي ندارد.ازاين‌رو با ياري از توهم و تخيل به داستان‌سرايي پرداخته و متوهمانه رويدادهاي غيرواقعي را تبليغ و ترويج نمودند.در مقابل اديان توحيدي حتي با عبور به برون از دين خود گرايشات به‌حق خود را حفظ نموده و به حقيقت سوگ توحيدي دست‌يافته‌اند.