عكاسي قاجار ، علم يا هنر

Qajar photography science or art

عكاسي هنري است كه در سرتاسر جهان طرفداران زيادي دارد، يك هنر تاريخ ساز كه به فرهنگ و كشور خاصي محدود نمي‌ شود.هنري كه با بي ‌زباني با شما حرف مي ‌زند و تمام احساس و حرف‌هاي ناگفته ‌اي كه در صحنه عكاسي و سوژه وجود دارد را به مخاطب خود منتقل مي‌كند. دوران قاجار، دوران رويارويي سنت با تجدد است. ارتباط با ديگر كشورها و ورود اختراعاتي چون دوربين عكاسي به ايران، زمينه ساز تحولات بسياري در فرهنگ و هنر اين كشور شد ، تحولاتي كه سليقه ي جامعه ي هنري و مردم را به خود جلب كرد ، اما اين هنر خود چگونه شكل گرفت؟ و چگونه در حيطه ي تجسمي زبان مسلط شد ؟ شكل گيري عكاسي در سال 1250قمري آغاز شد و با سلطنت ناصرالدين شاه رونق گرفت. در دربار سلطنت وي از طرفي عنوان جديد ((عكاسباشي)) به فعالين اين عرصه اعتا شد و از طرف ديگر عكاسي به عنوان برنامه ي درسي به دارالفنون اضافه شد و نيز اولين عكاسخانه ي همايوني براي استفاده عموم تأسيس گرديد، همچنين اولين رساله در خصوص عكاسي نوشته شد . تمام اين توجه ها كه آغاز گر يك مدرنيته بود باعث آن شد كه صنعت عكس در ايران جاي خود را پيدا كند حال آنكه اين صنعت در ابتداي راه خود در عصر قاجار بيشتر يك فن و علم شمرده مي شده يا يك هنر را در اين پژوهش مورد بررسي قرار ميدهيم .