مطالعه شخصيت پردازي در داستانهاي ايراني با رويكرد كهن‌الگوي يونگ و تأثير آن در گرافيك محيطي

A Study of characterization in Iranian stories with Jung s archetype approach and its effect on environmental graphics

ادبيات غني ايران نشأت گرفته از فرهنگ و هنر اين مرزوبوم است و ازنظر محتوا و به تصوير كشيدن اساطير و قهرمانان مختلف در قالب شخصيت‌ها منبع اقتباس ارزشمندي محسوب مي شود. محيط شهري به‌عنوان بستري كه روزانه بيشترين جمعيت را در خود مي بيند؛ مي تواند مكاني مناسب براي بازنمايي و به تصوير كشيدن شخصيت ها قلمداد شود. آنچه به‌عنوان واسط بين مخاطبين و بازنمايي شخصيت ها، با اهداف مختلف مي تواند قرار گيرد، گرافيك محيطي است. حجم هاي گرافيكي باعث ماندگاري بيشتر موضوع در ذهن مخاطب شده و همچنين توانايي نمايش هويت ملي را دارند. از طرفي در نمادها، اساطير، شخصيت هاي داستاني و غيره، كهن الگوهايي وجود دارد كه عمدتاً نشأت گرفته از ضمير ناخودآگاه جمعي انسان‌هاست؛ و در اين پژوهش از آن به‌عنوان رويكردي در جهت مطالعه ي تأثير شخصيت پردازي هاي داستاني در گرافيك محيطي استفاده شده است. ماهيت اين پژوهش بنيادي بوده و از روش توصيفي-تحليلي براي دستيابي به هدف اصلي كه رسيدن به چگونگي و ميزان تأثير شخصيت پردازي هاي داستاني در گرافيك محيطي ايران معاصر مي باشد، استفاده شده و از نظريه «كهن الگوي يونگ» نيز بهره برده است. در اين پژوهش نتايج حاصل‌شده بدين‌صورت عنوان مي گردد كه استفاده از شخصيت هاي داستاني در خلق احجام گرافيكي هدفمند در هيچ‌يك از كلان شهرهاي مورد بررسي(با توجه به جامعه آماري تهران، مشهد، اصفهان، تبريز و شيراز) داراي توازن خاصي نيست اما با اين‌حال حجم هاي گرافيكي موجود با خوانش كهن الگوها توانسته اند به‌عنوان يك منبع قوي، در انتقال پيام به بيننده مفيد واقع گردند. در احجام گرافيكي موجود، از بين انواع شخصيت هاي داستاني، شخصيت هايي كه داراي كهن الگوي «قهرمان» مي باشند بيشتر مورداستفاده قرارگرفته است.