اصول و تفكرات وحدت گرايي در هنر و معماري ايراني(نمونه موردي: مدرسه خان شيراز)

Principles and Thoughts of Unitarianism in Iranian Art and Architecture (Case Study: Khan Shiraz School)

نماد به معماري يك بنا هويت مي بخشد و باعث تداوم يك مسئله فرهنگي در جامعه است؛ هويت حاكم تمام نمودهايي است كه در يك فرهنگ شكل مي گيرد و هر قدر اين نشان پر رنگ تر باشد، معماري بنا كامل تر و با اصالت-تر است. اين در حالي است كه معماري هر سرزميني به عنوان نمادي براي معرفي هويت و فرهنگ آن مرز و بوم شناخته مي شود و نقش بسزايي درگسترش مولفه هاي فرهنگي و هنجارهاي اجتماعي ايفاء مي كنند. ليكن عدم توجه به فرهنگ و هويت جامعه تاثيرات منفي در معماري امروزه گذاشته است؛ چرا كه معماري و فرهنگ همواره از هم تاثير پذيرفته و برهم تاثيرگذارند. معماري سنتي ارتباط نزديكي با جهان بيني عصرخود داشته است، و انسان سنتي در دنيايي پر معنا زندگي كرده است و توجه به اعتقادات عميق و استوار انسان مي تواند از اصول بنيادي در معماري باشد. هدف اين پژوهش اهميت شناخت اصول و تفكرات وحدت گرايي در معماري است. بر اين اساس روش تحقيق در اين پژوهش توصيفي– تحليلي است و روش گردآوري اطلاعات از طريق مطالعات كتابخانه اي انجام شده است و در مرحله بعد با مشاهده ميداني از نمونه مورد مطالعه مدرسه خان در شهر شيراز به تجزيه و تحليل مولفه هاي موثر در شكل-گيري وحدت گرايي پرداخته است كه نهايتا نتايج حاصل از اين تحقيق نشان مي دهند كه با تركيب بندي متناسب و با رعايت سلسله مراتب از جمله انسجام، ضرباهنگ، تنوع، ريتم، تداوم ميان اجزا در طرح، سادگي، تعادل، هماهنگي، پيوستگي، عنصر قالب و خوانايي از مهم ترين اصول وحدت مي باشد.