بررسي مفهوم معنا با ايجاد حس تعلق به مكان در فضاي باز خانه هاي سنتي دوره قاجاريه در شهر شيراز

Investigating the concept of meaning by creating a sense of belonging to a place in the open space of traditional houses of Qajar period in the city of Shiraz

حس تعلق مكان در فضاي باز محيط هاي مسكوني به عنوان پيوندي موثر است كه فرد با قرارگاه هاي مكاني خود برقرار مي كند و با شناخت از محيط و خويشتن باعث ايجاد معاني و تصاويرگوناگون از مكان هاي متفاوت در ذهن خود مي گردد. اين در حالي است كه امروزه به دليل تغيير در شيوة زندگي مردم و كمرنگ شدن فضاي باز خصوصي و نيمه خصوصي محيط هاي مسكوني و پايين آمدن معنا در آن حس تعلق به مكان از بين رفته است. از اين رو هدف در اين تحقيق به بررسي مفهوم معنا بر ايجاد حس تعلق به مكان در فضاي باز خانه هاي سنتي پرداخته است تا بتواند با شناخت ابعاد حس تعلق و مولفه هاي موثر معنا رابطه معناداري را بين آنها بيابد. در اين راستا نمونه هايي از خانه هاي سنتي مسكوني از محله اسحاق بيگ واقع در شهر شيراز انتخاب شدند اين پژوهش از نوع كيفي است و بر اساس هدف كاربردي است. داده هاي اوليه اين مقاله بر پايه جمعآوري اطلاعات به روش مطالعۀ ميداني و بهره گيري از مصاحبه هاي ساختار يافته با نظر صاحبنظران انجام شده است كه با روش توصيفي و تحليلي مورد بررسي قرار گرفته است. يافته ها نشان داد كه ابعاد اجتماعي؛ كالبدي و ادراكي- شناختي در شكل گيري مكان بر ايجاد حس تعلق فضاي باز خانه هاي مسكوني در ميان ساكنين تاثيرگذار است كه نهايتا نتايج حاكي از آن است كه آميختگي معيارهاي موثر در محيط به شكل گيري مفهوم معنا در مكان تاثيرگذاشته است و رابطه ميان معنا و حس تعلق خانه هاي سنتي باعث ايجاد رضايت مندي ساكنين شده است و كيفيت مكان را افزايش مي دهد.