آسيب شناسي فناوريهاي نوين و تاثير آن بر نظام آموزشي ايران

ﻓﻨﺎوري ﻧﻮﯾﻦ ﺑﻪوﯾﮋه ﻓﻨﺎوري اﻃﻼﻋﺎت و ارﺗﺒﺎﻃﺎت و ﻧﺴﺒﺖ آن ﺑﺎ آﻣﻮزش و ﭘﺮورش ﻣﻮﺿﻮﻋﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﻈﺎم آﻣﻮزﺷﯽ در ﻗﺮن ﺣﺎﺿﺮﺑﺎ آن روﺑﻪرو اﺳﺖ . اﺳﺘﻔﺎده از ﻓﻨﺎوري ارﺗﺒﺎﻃﺎت در آﻣﻮزش و ﭘﺮورش ﺑﺪﯾﻦ ﻣﻌﻨﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ اﯾﻦ ﻓﻨﺎوري را ﺑﻪ ﮐﻼس درس آورده و در ﻓﺮاﯾﻨﺪ ﯾﺎدﮔﯿﺮي از آن ﺑﻬﺮه ﮔﯿﺮﯾﻢ ﺗﺎ داﻧﺶآﻣﻮزان ﻧﺴﺒﺖﺑﻪاﯾﻦ ﻓﻨﺎوري ﻧﮕﺮش ﺳﺎزﻧﺪهاي ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻨﺪ. ﻣﺴﺎﻟﻪ اﺳﺎﺳﯽ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﻨﺎوري اﻃﻼﻋﺎت،ﭼﺸﻢ اﻧﺪازﻫﺎﯾﯽ را ﺑﺮاي ﺟﻬﺎﻧﯿﺎن ﺑﻪ ارﻣﻐﺎن آورده اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮ زﻧﺪﮔﯽ اﻧﺴﺎن ﺗﺄﺛﯿﺮ ﮔﺬاﺷﺘﻪ اﺳﺖ، ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪاي ﮐﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻓﺮاﮔﯿﺮﻧﺪﮔﺎن را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ راﯾﺎﻧﻪﻫﺎ ﺳﻮق داده اﺳﺖ. ﮐﺴﺐ آﮔﺎﻫﯽ، ﺗﺤﺼﯿﻞ داﻧﺶ و اﺗﺼﺎل اﻃﻼﻋﺎت، ﻣﻬﺎرت آﻣﻮزي و ﺗﺠﺪﯾﺪﻧﻈﺮ در ﻧﮕﺮﺷﻬﺎ ، ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﺳﯿﺴﺘﻤﻬﺎي اﻃﻼﻋﺎﺗﯽ ﺗﺴﻬﯿﻞ و ﺗﺴﺮﯾﻊ ﺷﺪه اﺳﺖ. ﺑﻨﺎ ﺑﺮاﯾﻦ ﻓﻨﺎورﯾﻬﺎي ﻧﻮﯾﻦ ﻓﺮﺻﺘﻬﺎ و ﭼﺎﻟﺸﻬﺎﯾﯽ را ﺑﺮاي ﻧﻈﺎم آﻣﻮزﺷﯽ ﭘﺪﯾﺪ ﻣﯽ آورد،ﮐﻪ ﺑﺎ ﺑﻬﺮهﮔﯿﺮي از اﯾﻦ ﻓﺮﺻﺘﻬﺎ و ﺑﺎ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺑﻬﺘﺮ ﭼﺎﻟﺸﻬﺎ ﻣﯽ ﺗﻮان ﺑﻪ ﺣﻔﻆ ﻣﯿﺮاﺛﻬﺎي ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ و اﻋﺘﻼي ﻧﻈﺎم ﺗﻌﻠﯿﻢ و ﺗﺮﺑﯿﺖ اﯾﺮان ﭘﺮداﺧﺖ ﻫﺪف اﺻﻠﯽ اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﺑﺮرﺳﯽ ﻓﻨﺎورﯾﻬﺎي ﻧﻮﯾﻦ و ﺗﺎﺛﯿﺮ آن ﺑﺮ ﻧﻈﺎم آﻣﻮزﺷﯽ و ﻣﺪارس اﺳﺖ . ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﺎﻫﯿﺖ و ﮐﯿﻔﯿﺖ اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ، از روش ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ ﺗﺤﻠﯿﻠﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ . ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﻧﺨﺴﺖ ﺑﻪ ﺷﺮح ﺗﻌﺮﯾﻒ وﻣﺎﻫﯿﺖ ﻓﻨﺎورﯾﻬﺎي ﻧﻮﯾﻦ و ﭘﯿﺎﻣﺪﻫﺎي آن ﺑﺮﻧﻈﺎم آﻣﻮزﺷﯽ ﭘﺮداﺧﺘﻪﻣﯽﺷﻮد،ﺳﭙﺲ ﻓﺮﺻﺘﻬﺎ و ﺗﻬﺪﯾﺪﻫﺎي اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع و راﻫﮑﺎرﻫﺎي ﺑﺮﺧﻮرد ﺑﺎ آن ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﯽ ﻗﺮار ﻣﯽﮔﯿﺮد