رابطه اخلاقي قاضي و وكيل در محاكم حقوقي ايران

كثرت مراجعه به محاكم قضايي مساله اول اجتماعي ايران است. با وجود قضات متبحر و كار آزموده پاسخگويي به خيل پرونده هاي محاكم متعدد كاري در نهايت دشواري است. ميدانيم كه هر متهم حق دارد از مشاوره مناسب و يا وكيلي توانمند بر خوردار باشد. لذا مواجهه قاضي با وكيل امري اجتناب نا پذير است. فرهنگ عمومي جامعه حضور اين دو ركن اساسي را براي پيشگيري از جرم درك مي‌كند، اما جايگاه مستقل قاضي گاه برخوردهاي غير معمولي را سبب مي‌شود كه رابطه اين دو را مشوش مي‌نمايد. اخلاق حرفه‌اي طرفين منازعه نظام بخش رفتار افراد در مشاغل مربوطه است. قاضي و وكيل نماد دو بال فرشته براي دسترسي به حقيقت‌اند و جهت رساندن جامعه به عدالت خصوصا كيفري نقش آفريني مي‌كنند ، در نتيجه تكاليف و وظايف اين دودر جايگاه مجريان و ناظران مصوبات قانوني با يك اهرم مديريتي مد نظر قانون گذار بوده است .وجود وكيل در چرخه دادرسي تسهيل كننده و بستري مناسب را در محكمه فراهم مي‌كند. دو جاهل مشترك‌ در مقابل اصحاب دعوا مي‌توانند بازوي معاضدتي يكديگر باشند. قاضي و وكيل در سرلوحه عملكرد خود سوگند نامه‌اي دارند، كه به عنوان سندي در پيروي اين دو از قانون و برمبناي شرف و وجدان عمل مي‌كند. اين اساس نامه پايگاه اخلاق حرفه اي و اهرم مديريت فرادستي است كه همواره مي‌بايست نقش كنترل كننده‌ داشته باشد. آنچه اين نوشتار را متفاوت مي‌كند، بررسي تحليل زباني حقوقي است براي اثبات جرم توسط قاضي و تحليل اقناعي وكيل است، براي رفع اتهام . مقاله در بيان زبان شناسي قضايي (قانوني) علل مواجهه حرفه‌اي اين دو را واكاوي و به دنبال آن است بگويد چراخلا موجود با اخلاق حرفه‌اي نظري بر طرف نمي‌گردد. محاكم قضايي جزايي نيازمند ساز و كار فرا زباني و شيوه گفتمان زبان شناسي حقوقي است.