بررسي نقش مترو (قطار شهري) در كاهش ترافيك شهري

با رشد شتابان شهرنشيني در چند دهه ي اخير، شهرها به عنوان بزرگترين مجموعه هاي زيستي جهان ،پذيراي بيش از دو سوم جمعيت جهان تا سال 220 خواهند بود «به طوري كه اين قرن را قرن شهري شدن كره زمين ناميده اند». با گسترش اين روند در نهايت زمين به سمت تبديل شدن به يك جهان شهري مي رود، اين روند در حالي پيش مي رود كه در دهه هاي اخير جابجايي و حمل ونقل در شهرها به ويژه شهرهاي پر جمعيت همواره به عنوان يكي از اصلي ترين مسائل شهري مطرح بوده است. با رشد روز افزون شهرها و تبديل شهرهاي پرجمعيت به كلانشهرها، مسائل ومشكلات كلانشهرها، شكل وابعاد تازه اي به خود ميگيرد. يكي از مهم ترين مسائلي كه مديران و شهروندان كلانشهرها هر روزه با آن سروكار دارند، حمل و نقل وترافيك شهري مي باشد. انجام فعاليت هاي اقتصادي واجتماعي در شهر نيازمند انجام سفر است و هنگامي كه ابعاد شهر بزرگ بوده وطول سفرها) در مقايسه با شهرهاي كوچك و متوسط( زياد باشد، فرد مسافر زمان قابل توجهي را در شبكه حمل ونقل شهري سپري خواهد كرد. حمل و نقل به خودي خود يك مسئله و مشكل نيست بلكه يك موهبت است. زماني حمل ونقل تبديل به يك مساله مي شود كه عوارض ناشي از آن باعث نارضايتي كاربران شبكه حمل ونقل وبه تبع آن كاهش سطح كيفي خدمات شهري شود. عوراض ناشي از حمل و نقل وترافيك در شهرهاي بزرگ را مي توان مواردي ازاين قبيل شمرد: راه بندان واتلاف وقت در شبكه معابر، كاهش ايمني در معابر و بروز تصادفات ، بي نظمي در ترافيك وافزايش تخلفات وقانون شكني ها و اينجاد نابرابريهاي اجتماعي واقتصادي وبه طور كلي باعث شهرزدگي و ... مي شود.