تحليل فضايي شاخص هاي سالمندي در استان مازندران

Spatial Analysis of Elderly Indicators in Mazandaran Province

هدف پژوهش حاضر تحليل فضايي پراكنش نماگرهاي جمعيت شناسي جمعيت سالمندان (جمعيت 65 سال و بالاتر) در سطح استان مازندران بر اساس داده هاي سرشماري عمومي نفوس و مسكن 1390 و 1395 مي باشد. روش مطالعه تحقيق حاضر توصيفي - تحليلي مي باشد. جهت جمع آورى اطلاعات از روش كتابخانه اى و اسنادى استفاده شده است و داده هاى خام مقاله از مركز آمار ايران استخراج شده است كه بر اساس سرشمارى سال 1390 و 1395 تهيه شده است. جامعه آماري شامل كل جمعيت سالمند (65 سال و بالاتر) استان مازندران در سطح شهرستان مي باشد. به منظور بررسى ويژگي هاى فضايى جمعيّت سالمند در استان مازندران، از شاخص هاي نسبت سالمندي، نسبت وابستگي سالمندي، شاخص سالمندي و شاخص پيري استفاده شده است. جهت تحليل فضايي شاخص هاي جمعيت سالمند در سطح شهرستان هاي استان مازندران با استفاده از نرم افزار Arc GIS و از روش لكه هاي داغ استفاده شده است. نتايج نشان مي دهد كه تعداد كل سالمندان استان مازندران در سال 1395 برابر 248240 نفر بوده است كه دامنه ي اختلاف آن در سطح شهرستان ها از 1688 نفر در شهرستان سيمرغ تا 42416 نفر در شهرستان بابل متغير بوده است. افزايش سهم جمعيت سالمند استان مازندران طي سال 1390 تا 1395 بيش از 2 برابر افزايش سهم جمعيت سالمند كشور ايران بوده است. از مجموع 22 شهرستان استان مازندران، 3 شهرستان سوادكوه، تنكابن و رامسر در سال 1390 و 5 شهرستان سواد كوه شمالي، سوادكوه، تنكابن، رامسر و كلاردشت در سال 1395 بيشترين ميزان شاخص هاي سالمندي را به خود اختصاص داده اند. بنابراين پراكنش ميزان شاخص سالمندي از سال 1390 تا 1395 در سطح شهرستان هاي استان مازندران تغيير كرده است كه لزوم برنامه ريزي انطعلاف پذير جهت رفع نيازهاي سالمندان را نمايان مي سازد.