تاثيرتوانايي هاي ادراك بر مفهوم بخشي (خوانش) معماري از منظر نشانه شناسي (نمونه موردي: مطالعات معماري و شهرسازي اصفهان - صفوي)

The Effect of Perceptual Abilities on the Concept of Architectual Reading in Semiotics (Case Study: Architectural and Urban Studies of Isfahan_ safavi)

چكيده: غناي محتوايي مطالعات معماري اسلامي- ايراني منتج از قابليت هاي فرهنگي اين كالبد محتوايي بوده است. خوانش اين محتواي كالبدي به عنوان نمودهايي از معماري اسلامي- ايراني در دامنۀ مباحث نشانه شناسي قابل بررسي مي باشد. امروزه توجه به فرهنگ در همه عرصه ها به ويژه در معماري و شهرسازي به عنوان يكي از دغدغه هاي دانشگاهيان و متخصصان مطرح گرديده است. اين در حالي است كه تاثير توانايي هاي ادراك برآمده از فرهنگ، بر تداعي معاني كمتر مورد بررسي واقع شده است و واكاوي پيرامون آن حائز اهميت مي باشد. دانستن تاثير اين توانايي ها در خوانش معماري به عنوان راهنمايي براي ساختن مفهوم و كالبد ضرورت دارد. اين مقاله در صدد است تا معنا گرايي در مطالعات معماري و شهرسازي اصفهانِ دوره صفويه را بر اساس توانايي هاي ادراكي يعني رواني- فيزيولوژكي و رواني- اجتماعي در دامنه مباحث نشانه شناسي روز تبيين نمايد. پژوهش حاضر به روش تحليلي و اسنادي با بهره گيري از منابع موجود براي نخستين بار تاثير عوامل فرهنگي را بر خوانش معماري خواهد ديد. يافته هاي ناشي از اين پژوهش بيانگر تفكيك مطالعات انجام شده به دو دسته مشخص مفهوم تا كالبد و كالبد تا مفهوم در معماري اين دوره خاص مي باشد.