اثربخشي زوج درماني خود نظم بخشي بر بهبود مهارتهاي ارتباطي و افزايش خودكارآمدي زوجين مراجعه كننده به مركز مشاوره بنياد شهيد شهر ياسوج

ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺎﻫﺪف ﺑﺮرﺳﯽ ﺗﺄﺛﯿﺮ زوج درﻣﺎﻧﯽ ﺧﻮدﻧﻈﻢ ﺑﺨﺸﯽ ﺑﺮ ﺑﻬﺒﻮد ﻣﻬﺎرت ﻫﺎي ارﺗﺒﺎﻃﯽ واﻓﺰاﯾﺶ ﺧﻮدﮐﺎرآﻣﺪي زوﺟﯿﻦ ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﮐﻨﻨﺪه ﺑﻪ ﻣﺮﮐﺰ ﻣﺸﺎوره ﺑﻨﯿﺎد ﺷﻬﯿﺪ ﺷﻬﺮ ﯾﺎﺳﻮج اﻧﺠﺎم ﺷﺪه اﺳﺖ.ﻃﺮح ﭘﮋوﻫﺶ ﯾﮏ ﻃﺮح آزﻣﺎﯾﺸﯽ ﺑﺎ ﮔﺮوه آزﻣﺎﯾﺶ وﮐﻨﺘﺮل و اﺟﺮاي ﭘﯿﺶ آزﻣﻮن و ﭘﺲ آزﻣﻮن ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ.ﺟﺎﻣﻌﻪ آﻣﺎري اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ را ﮐﻠﯿﻪ زوﺟﯿﻦ ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﮐﻨﻨﺪه ﺑﻪ ﻣﺮﮐﺰ ﻣﺸﺎوره ﺑﻨﯿﺎد ﺷﻬﯿﺪ ﺷﻬﺮ ﯾﺎﺳﻮج ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﯽ دﻫﻨﺪ.ﺣﺠﻢ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﯽ ﺷﺎﻣﻞ 20 زوج )40 زن و ﺷﻮﻫﺮ( ﮐﻪ در ﺑﻬﺎر و ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن ﺳﺎل 1394 ﺟﻬﺖ درﯾﺎﻓﺖ ﻣﺸﺎوره زﻧﺎﺷﻮﯾﯽ ﺑﻪ ﻣﺮﮐﺰ ﻣﺸﺎوره ﺑﻨﯿﺎد ﺷﻬﯿﺪ ﺷﻬﺮ ﯾﺎﺳﻮج ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ.ﮐﻪ ﺑﺎ روش ﺗﺼﺎدﻓﯽ ﺳﺎده در ﮔﺮوﻫﻬﺎي آزﻣﺎﯾﺶ)10 زوج( و ﮐﻨﺘﺮل)10 زوج( ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ.ﮔﺮوه آزﻣﺎﯾﺶ زوج درﻣﺎﻧﯽ ﺧﻮدﻧﻈﻢ ﺑﺨﺸﯽ ﮐﻮﺗﺎه ﻣﺪت را ﺑﻪ ﻣﺪت 8/30 ﺳﺎﻋﺖ در 8ﺟﻠﺴﻪ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﯾﮏ ﺟﻠﺴﻪ در ﻫﻔﺘﻪ درﯾﺎﻓﺖ ﮐﺮدﻧﺪ.اﺑﺰاراﻧﺪازه ﮔﯿﺮي ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ اﻟﮕﻮي ارﺗﺒﺎﻃﯽ ﮐﺮﯾﺴﺘﻨﺴﻦ و ﺳﻮﻻواي)cpq(و ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ﺧﻮدﮐﺎرآﻣﺪي ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺷﺮر)seg(ﺑﻮد. ﯾﺎﻓﺘﻪ ﻫﺎي ﭘﮋوﻫﺶ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از آزﻣﻮن ﺗﺤﻠﯿﻞ وارﯾﺎﻧﺲ ﯾﮏ ﻃﺮﻓﻪ)آﻧﮑﻮا( و ﺗﺤﻠﯿﻞ وارﯾﺎﻧﺲ دو ﻃﺮﻓﻪ)ﻣﺎﻧﮑﻮا(ﺗﺠﺰﯾﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞ ﺷﺪ.ﻧﺘﺎﯾﺞ ﭘﮋوﻫﺶ ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ روش زوج درﻣﺎﻧﯽ ﺧﻮدﻧﻈﻢ ﺑﺨﺸﯽ در ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ ﻣﺆﻟﻔﻪ ﻣﻬﺎرت ﻫﺎي ارﺗﺒﺎﻃﯽ، ﻣﻮﺟﺐ اﻓﺰاﯾﺶ ﻣﻌﻨﺎدار در ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ ﻧﻤﺮات ﺧﺮده ﻣﻘﯿﺎس اﻟﮕﻮي ارﺗﺒﺎﻃﯽ ﺳﺎزﻧﺪه ﻣﺘﻘﺎﺑﻞ)p<0/05( و ﻣﻮﺟﺐ ﮐﺎﻫﺶ ﻣﻌﻨﺎدار در ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ ﻧﻤﺮات ﺧﺮده ﻣﻘﯿﺎس ﻫﺎي اﻟﮕﻮﻫﺎي ارﺗﺒﺎﻃﯽ ﺷﺎﻣﻞ: اﻟﮕﻮي ارﺗﺒﺎﻃﯽ اﺟﺘﻨﺎب ﻣﺘﻘﺎﺑﻞ)p<0/05(، اﻟﮕﻮي ارﺗﺒﺎﻃﯽ ﺗﻮﻗﻊ/ﮐﻨﺎره ﮔﯿﺮي)p<0/05(،اﻟﮕﻮي ارﺗﺒﺎﻃﯽ ﻣﺮد ﺗﻮﻗﻊ/زن ﮐﻨﺎره ﮔﯿﺮي)p<0/05(،اﻟﮕﻮي ارﺗﺒﺎﻃﯽ زن ﺗﻮﻗﻊ/ﻣﺮد ﮐﻨﺎره ﮔﯿﺮي)p<0/05(، و ﺑﺮ ﺧﻮدﮐﺎرآﻣﺪي)p<0/05(، ﺗﺄﺛﯿﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﻣﻼﺣﻈﻪ اي داﺷﺘﻪ و ﺑﺎﻋﺚ ﺑﻬﺒﻮد ﻣﻬﺎرت ﻫﺎي ارﺗﺒﺎﻃﯽ و اﻓﺰاﯾﺶ ﺧﻮدﮐﺎرآﻣﺪي زوﺟﯿﻦ ﺷﺪه.ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻧﻬﺎﯾﯽ ﭘﮋوﻫﺶ ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ روﯾﮑﺮد زوج درﻣﺎﻧﯽ ﺧﻮدﻧﻈﻢ ﺑﺨﺸﯽ ﺑﺮ ﺑﻬﺒﻮد ﻣﻬﺎرت ﻫﺎي ارﺗﺒﺎﻃﯽ واﻓﺰاﯾﺶ ﺧﻮدﮐﺎرآﻣﺪي زوﺟﯿﻦ ﻣﺆﺛﺮ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ.