اثربخشي گروه درماني شناختي رفتاري بر باز بودن به تجربه و ارتقا كيفيت روابط بين فردي -

ﻫﺪف ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺮرﺳﯽ اﺛﺮﺑﺨﺸﯽ ﮔﺮوه درﻣﺎﻧﯽ ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ-رﻓﺘﺎري ﺑﺮ ﺑﺎز ﺑﻮدن ﺑﻪ ﺗﺠﺮﺑﻪ وارﺗﻘﺎﮐﯿﻔﯿﺖ رواﺑﻂ ﺑﯿﻦ ﻓﺮدي ﺑﻮد. ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ از ﻧﻮع ﭘﮋوﻫﺶ آزﻣﺎﯾﺸﯽ اﺳﺖ. ﺟﺎﻣﻌﻪ اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﺷﺎﻣﻞ ﮐﻠﯿﻪ اﻓـﺮادي ﮐـﻪ ﺑـﻪ 3 ﻣﺮﮐـﺰ رواﻧﺸﻨﺎﺳـﯽ ﺑـﺎ ﻣﺠﻮز رﺳﻤﯽ در ﺳﺎل 94 در ﺷﻬﺮ ﺗﻬﺮان ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﻣﯽ ﺑﺎﺷـﺪ.از اﯾـﻦ ﻣﯿـﺎن ﺑـﺮاي ﮔـﺰﯾﻨﺶ ﺑﻄـﻮر ﺗﺼـﺎدﻓﯽ20 ﻧﻔـﺮ اﻧﺘﺨﺎب وﭘﺲ از ﺳﺮﻧﺪﺳﺎزي در دو ﮔﺮوه ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ. و ﺑﺮوش ﺗﺼﺎدﻓﯽ ﯾﮑﯽ از ﮔﺮوه ﻫﺎ ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ-رﻓﺘﺎري و دﯾﮕﺮي ﮔﺮوه ﮐﻨﺘﺮل اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪﻧﺪ. از ﻫﺮ 2 ﮔﺮوه ﭘﯿﺶ آزﻣﻮن ﺑﻪ ﻋﻤﻞ آﻣﺪ و ﮔﺮوه ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ-رﻓﺘﺎري درﻣﺎن ﺑﺎ روﯾﮑﺮد ﺷـﻨﺎﺧﺘﯽ -رﻓﺘـﺎري در12 ﺟﻠﺴﻪ و در ﮔﺮوه ﮔﻮاه ﻣﺪاﺧﻠﻪ ﺻﻮرت ﻧﮕﺮﻓﺖ اﻣﺎ ﮔﺮوه ﮔﻮاه ﺑﺪون ﻫﯿﭻ ﻣﺪاﺧﻠﻪ اي ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺷﺪ و در ﭘﺎﯾﺎن ﺑﺮاي ﻫـﺮ 2 ﮔﺮوه ﭘﺲ آزﻣﻮن اﺟﺮا ﺷﺪ. اﺑﺰار ﻣﻮرد اﺳـﺘﻔﺎده، ﭘﺮﺳﺸـﻨﺎﻣﻪ ﭘـﻨﺞ ﻋـﺎﻣﻠﯽ ﺷﺨﺼـﯿﺖ ﻣـﮏ ﮐـﺮا و ﮐﺎﺳـﺘﺎNEO PI-R و ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ QRI)ﮐﯿﻔﯿﺖ رواﺑﻂ ﺑﯿﻦ ﻓﺮدي( ﭘﯿﺮس ﺑﻮد. داده ﻫﺎي ﺑﺪﺳﺖ آﻣﺪه ﺑـﺎ روش ﺗﺤﻠﯿـﻞ ﮐﻮوارﯾـﺎﻧﺲ ﻣـﻮرد ﺗﺠﺰﯾـﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ . ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻧﺸﺎن داد ﮔﺮوه درﻣﺎﻧﯽ ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ-رﻓﺘﺎري اﺛﺮ ﻣﻌﻨﺎ داري ﺑﺮ ﺑﺎزﺑﻮدن ﺑﻪ ﺗﺠﺮﺑﻪ و ارﺗﻘﺎ ﮐﯿﻔﯿﺖ رواﺑـﻂ ﺑﯿﻦ ﻓﺮدي دارد.