بررسي جنبه‏ هاي گونه‏ گون انسان‏شناسي هنري در تابلو انيميشن شكار گراز- طاق‏بستان كرمانشاه ايران

سابقۀ هنر انيميشن در جهان به سال 1892 در پاريس بر مي گردد و پيش از اين تاريخ در هيچ مقاله، كتاب و يا دايره‏المعارفي از وجود انيميشن باستاني اشاره‏اي مستند نشده است. تابلوي سنگي شكار گراز در طاق‏بستان كرمانشاه علاوه بر انتشار ذوق هنرمندانۀ نقاشان و سنگتراشان و فرهنگ‏شناسان دوره ساساني، نشان مي‏دهد كه پس از شهر سوخته زابل و بشقاب هاي منقوش دوره‏هاي اشكانيان تا ساسانيان، ايدۀ انيميشن (پويا نمايي) را در خود جاي داده است؛ تنها سند ماندگاري كه سابقۀ انيميشن پنج هزار ساله ايراني را مطرح كرده و بي‏هيچ بازتاب جهاني مسكوت مانده، نقاشي متحرك درخت آسوريك (ظرف سفالين) در شهر سوخته زابل ايران است كه به گفتگوي بُز با درخت خرما مي‏پردازد و در پنج فريم متحرك تنظيم گرديده است. مقالۀ حاضر به دنبال پاسخ‏هايي مناسب براي اين پرسش‏هاست: آيا هنرمند نقاش تابلو سنگي شكار گراز در دورۀ ساساني، از انيميشن درخت آسوريك5000 ساله ايراني در زابل اطلاع داشته است؟ آياهنرمند سنگ‏نگار تابلو 1500 ساله شكار گراز، هنرمندي ايراني بوده است؟ يا رومي؟ اگر هنرمند رومي بوده، چرا در هيچ نقطه‏اي از روم باستان حتي در تراجانز كومون، نشاني از اين شيوه وجود ندارد؟ دلايل مهم نگارنده و تاكيد بر توالي حركت در مسير ايدۀ انيميشن بودن تابلو سنگي شكار گراز در چيست؟ يافته‏ها نشان مي‏دهد كه نقاش و سنگ تراش اين تابلو هنرمندي ايراني بوده است و اين مقاله با تكيه بر روش اسنادي، كتابخانه‏اي، مطالعات ميداني و استفاده از فن آزمايشگاهي در كارگاه انيميشن به كشف و نشان دادن ايده توالي حركت تا احتمال انيميشن 1500 ساله ايراني اهتمام ورزيده است.