بررسي صرفه هاي حاصل از مقياس در مسكن روستايي با رويكرد مقايسه چارك هاي درآمدي

Investigating Economies of scale on rural Housing with Comparison of Income Quarters

در اين مطالعه رابطه ميان صرفه حاصل از مقياس و مسكن در ميان خانوارهاي روستايي ايران بررسي شد. صرفه حاصل از مقياس در مصرف بطور مشخص به معني آن است كه با اضافه شدن هر فرد به خانوار، مخارج مصرفي به نسبت كمتري افزايش مي يابد. اهميت استفاده از مفهوم صرفه حاصل از مقياس در مصرف در حوزه اقتصاد رفاه مشهود است. بدين منظور، توابع مقياس براي مواد غذايي و غيرغذايي در سيستم معادلات به ظاهر نامرتبط ( SURE ) مورد استفاده قرار گرفت. آمار و اطلاعات مورد نياز از داده هاي مربوط به 19786 خانوار طرح نمونه گيري هزينه و درآمد به دست آمد. نتايج نشان داد صرفه هاي حاصل از مقياس هم در گروه مواد غذايي و هم در گروه مسكن در كليه چاركها وجود دارد و خانوارها از اين پديده بهرهمند مي باشند. به طوري كه در گروه هاي كالايي مواد غذايي و مسكن ميزان اين صرفه با كاهش درآمد به ترتيب كاهش و افزايش مييابد. نكته حائز اهميت در نتايج آن است كه صرفه هاي حاصل از مقياس در گروه مسكن به دليل عمومي بودن اين گروه كالايي بيش از گروه مواد غذايي بوده و اين موضوع در كليه چارك ها نيز قابل مشاهده است. بر اين اساس،در راستاي افزايش اثربخشي سياست هاي معطوف به بهبود شرايط رفاهي در سطح خانوارها، تمركز بر حمايت بر گروه مسكن و حمايت از مسكن خانوارهاي كم درآمد روستايي از اولويت بيشتري نسبت به تمركز بر گروه مواد غذايي برخوردار است.

In this study, the relationship between economies of scale and Housing was investigated among Iran’s rural households. Economies of scale generally emphasizes on production, yet this phenomenon is important and useful in consumption. Economies of scale in consumption means that with adding one individual to household, consumption expenditure increases with a lower ratio. Economies of scale’s importance in consumption is obvious in welfare economics. For this purpose, seemingly unrelated regressions estimate (SURE) was applied to the data of 19786 households which participated in 2012’s expenditure and income survey. Results showed that economies of scale exists for all quartiles, both in food and housing and households benefit from this phenomenon. So that in clusters of food and housing, this benefits respectively decrease and increase due to income reduction. The important point in results is that economies of scale in housing cluster is more than food cluster because it’s private of its public expenditure nature and this is also visible in all quartiles. Accordingly, in order to make welfare improvement policies effective, emphasizing on housing cluster and supporting low-income household’s housing has higher priority than emphasizing on food cluster.